Utrecht heeft er sinds kort een nieuwe muurschildering bij. Op een muur van het St. Bonifatiuscollege is, ter ere van het honderdjarig bestaan, een kleurrijk kunstwerk verschenen. Kunstenaar Munir de Vries maakte die samen met leerlingen. Daarnaast vernieuwt Munir de zeven jaar oude, gigantische schildering (190 vierkante meter) op de hoek van de Croeselaan en de Van Zijstweg. Ook kunnen Utrechters de komende tijd op verschillende plekken helpen met het maken van een enorm wandkleed van 35 bij 2,5 meter. Munir maakte het ontwerp, maar het publiek mag komen borduren, quilten, punchen en tuften.

Wat is precies de bedoeling van dit wandkleed?

“Het project heet Draden van ons Nederlandse slavernijverleden. Het is bedacht door Ricardo Burgzorg. Ik maakte het ontwerp: verhalen over de geschiedenis van het slavernijverleden in de provincie Utrecht. Vanaf eind juni kan er op verschillende plekken in Utrecht en de rest van de provincie worden gewerkt aan het kleed. Op iedere locatie staat een stuk van vijf meter breed. Het project is next level, omdat mensen er zelf aan kunnen werken. Ik ga zelf ook bijna elke week langs om een klein stukje te doen. Doordat het maken zo langzaam gaat, voeren mensen gesprekken over het onderwerp. Het maakproces is daardoor misschien wel belangrijker dan het resultaat. Creativiteit is een soort gereedschap om bepaalde onderwerpen aan te snijden.”

Waarom vind je het leuk om regelmatig samen te werken met het publiek?

“Door met mensen in gesprek te gaan en samen te werken, kom je interessante dingen tegen. Zo ging ik ook te werk voor de schildering en de projecties op de Van der Hoeven Kliniek. En bij het St. Bonifatiuscollege namen we leerlingen mee in het hele proces dat hoort bij het maken van een muurschildering. Ze dachten na over wat zij belangrijk vinden in de wereld en gingen op zoek naar verhalen van mensen uit de wijk en op school. Ze hebben ook een deel van de muur beschilderd.”

Hoe ben je ooit begonnen?

“Toen ik klein was, schilderde ik altijd dieren in de dierentuin. Daar had ik elke zaterdag tekenles. De eerste tekening die ik ooit verkocht, heb ik daar gemaakt. Het was er eentje van een vos. Op Koninginnedag zat ik in de Jordaan op de rommelmarkt. Iemand betaalde er 25 gulden voor én nodigde mij uit voor een tentoonstelling. Ik was pas tien en ging samen met mijn moeder. Dat heeft wel indruk op mij gemaakt.”

Waarom maak je een nieuwe muurschildering op de Croeselaan?

“Hoog Catharijne vroeg of zij er een nieuwe muurschildering overheen mochten maken, maar dan met reclame. Dat plantte bij mij het zaadje om eens te kijken of ik er zelf wat nieuws mee kon doen. Samen met een buurtbewoner heb ik genoeg geld bij elkaar gekregen. Het nieuwe ontwerp is een reactie op de vorige schildering. Dat was een parade van mensen die onderweg zijn. Iedereen op zijn eigen tempo en manier, maar iedereen was in beweging. Nu zeven jaar later wil ik laten zien waar we zijn aangekomen.”

Waar kom je tot rust in Utrecht?

“In Amelisweerd kan ik altijd verkoeling vinden. Langs het water in het bos heb ik een stiekem plekje gevonden waar ik mijn hangmat aan het water kan hangen uit het zicht van anderen. Een klein eigen paradijsje om tot rust te komen van waar je omringd wordt door dieren, al moet je wel de rust nemen om ze te zien. Je ziet scholen grote vissen voorbij komen en een keer zag ik zelfs een vis die aan het dansen leek te zijn. Met zijn vin zwalkte hij in cirkelvormige bewegingen rond. De laatste keer werd ik verrast door een pikkende specht boven mijn hoofd, een aalscholver die twee vissen ving en een ringslang die onder mijn hangmat door kroop.”

Waar kan je culinair genieten in Utrecht?

“Aan de Weerdsingel is laatst Café Liffna geopend. Dat is een Eritrees lunchrestaurant waar je het Eritrese koffieritueel kunt meemaken. Daarbij wordt verse koffie voor je gebrand. Als lunch hebben ze Fit fit: een gerecht gemaakt van stukjes kitcha, flatbread, gekookt met veel kruiden en geserveerd met een soort yoghurt.”

Waar haal je inspiratie vandaan in Utrecht?

“Op het station, als je buiten aan de kant van het stadskantoor loopt, hangt een bord waar elke dag een weetje uit de natuur te lezen is. Ook ontmoette ik een keer iemand die vertelde dat ze een plattegrond had gemaakt van alle plekken waar de stenen geluid maken als je er overheen fietst. Je hebt er niet om gevraagd, maar het zijn wel hele leuke verrassingen waar ik heel lekker op ga. Hierdoor geïnspireerd ben ik begonnen om een stripverhaal te maken op de muur in de Strosteeg, een straatstrip. Daarmee geef ik mensen ook hopelijk een leuke verrassing.”

Utrecht is…

“…het oog van de storm, midden in het land maar toch zo veel rust.”

De maaklocaties in gemeente Utrecht voor het wandkleed Draden van ons Nederlandse slavernijverleden zijn: Centraal Museum, Museum Catharijneconvent, Het Utrechts Archief en Landhuis Oud Amelisweerd. Meedoen is gratis. Je hoeft dus geen entree te betalen.