In een grote koepel in het Máximapark is tot en met 20 november een bijzondere voorstelling te zien. Het Nieuw Utrechts Toneel (NUT) speelt samen met het Utrechtse dansgezelschap SHIFFT de voorstelling ‘Licht’. Greg Nottrot, mede-oprichter van het NUT, en lichtontwerper Uri Rapaport zijn de twee spelers en makers van de voorstelling samen met choreograaf Jasper van Luijk en danser Lo Walther Boer. Als lichtontwerper was Uri bij ruim 750 theatervoorstellingen verantwoordelijk voor het licht. Hij werkte onder meer voor Joop van den Ende aan The Sound Of Music en Ciske de Rat en recent aan Dagboek van een Herdershond. Voor het eerst staat hij zelf op het podium. We vroegen hem waar de voorstelling over gaat en wat het beste optreden was dat hij ooit in Utrecht zag.

Hoe is het idee ontstaan voor deze voorstelling?

“Dat is gaandeweg tussen Greg en mij ontstaan. We kennen elkaar al heel lang en hebben elkaar ooit ontmoet in De Bastaard. We zijn goede vrienden. Het idee om een voorstelling over licht te maken was er al. Later kwam het idee om dat op te hangen aan het moment dat ik blind kon worden.”

Waar gaat de voorstelling over?

“Het gaat over het verhaal dat ik twee weken blind door het leven ging na een operatie aan een tumor op mijn oog. Greg neemt mij mee op een reis naar de bron van het licht. Het publiek krijgt van te voren een diner bij Anafora. Alle feiten die worden verteld kloppen, alleen sommige tijdstippen en data niet helemaal. Ik heb inderdaad een oogoperatie gehad. Die moest binnen drie dagen, anders was het waarschijnlijk te laat geweest. Er is bijna geen grotere metafoor: een lichtontwerper die bijna blind wordt. Greg is degene die mij komt redden in de voorstelling. Mijn voornaam betekent trouwens toevallig ‘mijn licht’ in het Hebreeuws.”

Hoe waren de eerste voorstellingen?

“De plek, het podium, is niet onwennig. Ik vermaak me er goed. Regelmatig sta ik op een podium voor mijn werk, maar ik heb nog nooit voor publiek staan acteren. Het is leuk om te ontdekken hoe dat is. Normaal gesproken ben ik altijd toeschouwer. Ik ben een beelddenker. Het is gek om op het podium te staan en in het moment van de voorstelling te moeten zijn. Ik ben iemand die vooruit denkt en wil oplossen, maar dat is nu niet handig. Ik moest dat leren loslaten. De plek is sensationeel mooi. Die koepel die we hebben gebouwd heeft iets bijzonders. Het liefst hadden we naast de Domtoren een tempel van licht gemaakt, maar dat was logistiek niet haalbaar.”

Hoe ben jij ooit begonnen als lichtontwerper?

“Mijn moeder was vroeger lid van een amateurtoneelvereniging. Die deed mee aan het Landjuweel: een wedstrijd voor amateurverenigingen. Die wedstrijd werd gehouden in de net geopende Blauwe Zaal in de Stadsschouwburg Utrecht. Ik was zeventien en had op kosten van de toneelgroep een cursus gevolgd over belichting en techniek. Vervolgens werd ik gevraagd om drie maanden te werken in de Blauwe Zaal. Eigenlijk was het de bedoeling om te gaan studeren, maar ik heb het wel gedaan. Uiteindelijk werd het contract verlengd, deed ik bijscholingen en werkte achttien jaar bij de Stadsschouwburg. Daar is het allemaal begonnen. En dan maak je ineens allerlei grote circussen, musicals, opera’s, evenementen, cabaretvoorstellingen en stadion-openingen.”

Tekst loopt door onder de foto

Wat vind je het leukste om te doen?

“Ik hou erg van toneel. Die grote musicals zijn leuk, maar ik hou van de verteldrift van toneel. En van de inhoud en body die het heeft. Als ik met een groot acteur werk die met één woord of blik de hele zaal vangt, en ik kan daar licht op zetten waardoor dat moment nog mooier of nog groter wordt, word ik daar intens gelukkig van.”

Hoe en wanneer was je voor de eerste keer in Utrecht?

“Dat was toen ik in de Stadsschouwburg ging werken: bij de voorstelling De Kale Zangeres van Eugène Ionesco. Het werd gespeeld door toneelgroep Eva, waar mijn moeder dus lid van was. Daarvoor was Utrecht een beetje eng, maar twee weken later woonde ik op de Maliesingel.”

Wat is je lievelingsplek in Utrecht?

“De binnentuin achter de grijze poort op de Springweg, maar ook de kleine witte huizen op het Bruntenhof bij Lepelenburg. Of de splitsing op het Pausdam bij de Nieuwegracht. Daar kijk je vanachter op de Dom. Dat is mooier dan Keulen. Je staat gewoon in de middeleeuwen.”

Wat is jouw mooiste herinnering aan Utrecht?

“Ik vind Utrecht het allermooist als het sneeuwt, vooral ’s nachts. Ik kwam ooit een keer ’s nachts thuis na werk. Het begon hard te sneeuwen. Utrecht klinkt dan gedempt door de verse sneeuw en je ziet hier en daar wat kattenpoten. Echt waanzinnig.”

Wat was het beste optreden dat je ooit in Utrecht gezien hebt?

“Een van de recentere is het optreden van Kensington op de Domtoren. Dat vond ik te gek. Ook de voorstelling ‘Hamlet’ bij het 50-jarig jubileum van de Stadsschouwburg was bizar mooi.”

 Utrecht is…

“…verrassender en diverser dan iedereen denkt.”

Ken jij de verhalen achter de Utrechtse horeca uit de 20e eeuw? Arjan den Boer en Ton van den Berg hebben samen een boek over de verdwenen horeca uit deze periode gemaakt en dat is nu te bestellen in de DUIC shop! Bestel hier een exemplaar in de voorverkoop.