Malou Petter (28) is verslaggever en presentator van het NOS Jeugdjournaal. Voor het programma gaat ze regelmatig op pad in het buitenland en dat vindt ze geen probleem. Begin juni reist ze naar het wereldkampioenschap voetbal vrouwen in Frankrijk. Daar gaat ze verslag doen van de wedstrijden van de Oranjeleeuwinnen. Inmiddels woont ze tien jaar in Utrecht. We vroegen Malou welk project haar tot nu toe het meest is bijgebleven en waar ze tot rust komt in de stad.

Hoe ben je begonnen bij het Jeugdjournaal?
“Ik begon daar met mijn stage in december 2010. Daarna ben ik blijven hangen als freelancer, maar moest mijn studie nog afmaken. Ik hou van reizen, dus toen ben ik – zoals dat kan als freelancer – twee keer lang op reis geweest. Toen ik terug was, kwam een vacature als redacteur vrij. Dat was een goede timing. Na drie jaar kwam de vacature als verslaggever. En dat ben ik nu twee jaar. Sinds een half jaar presenteer ik ook de ochtenduitzending.”

Wilde je altijd al presenteren?
“Als redacteur mocht ik vaak mee op pad met de verslaggever. Ik ging bijvoorbeeld mee naar het WK voetbal in Brazilië in 2014. En ik dacht meteen: dit is wat ik wil. Je bent waar het gebeurt en mag aan de kinderen in Nederland vertellen wat er allemaal gebeurt. Dat is echt mijn ding. Dat heb ik nooit zo met presenteren gehad, hoewel presenteren veel leuker is dan ik had verwacht. Ik hou van het live-gevoel: dan móét je gewoon. Voor mij werkt dat goed.”

Wat vind je zo leuk aan je werk?
“Bij de ochtenduitzending begin je lekker in een klein team en je gaat meteen hard aan de slag. Ik begin om 6.00 uur en de uitzending is om 8.45 uur. Je bent er voor de eindredacteur en als presentator heb je dan een beetje die taak. De combinatie van presentator en verslaggever bevalt goed. En ik hou heel erg van reizen en sport en ik krijg hier de kans om daar veel mee te doen. In januari was ik op Lesbos in de vluchtelingenkampen daar, daarvoor was ik in Indonesië na de aardbeving en bij de Olympische Winterspelen in Zuid-Korea. Dat is het allerleukste om te doen: de grote projecten en evenementen.”

Welk project is je tot nu toe het meest bijgebleven?
“Bij het Jeugdjournaal is het mooie dat je het niet alleen over sport hebt als je bijvoorbeeld bij de Winterspelen bent. Je vertelt ook verhalen van kinderen daar: hoe het is als je gevlucht bent uit Noord-Korea. Je hebt altijd verhalen die raken, maar op Lesbos vond ik het echt wel zwaar. Wij hebben het hier zo goed en klagen om de kleinste dingen. Het is bijzonder om de verhalen van die kinderen te vertellen, maar tegelijkertijd ook gek. Ik ging weer terug naar het vaste land waar zij zo graag naartoe willen en waar zij al zo lang op wachten in heftige omstandigheden. Het is ook alleen maar goed dat je daar gevoel bij hebt, dan kun je de verhalen volgens mij alleen maar mooier vertellen.”

Waar kom je tot rust in Utrecht?
“Het Jeugdjournaal gaat 365 dagen per jaar door. Dus ik werk regelmatig in de weekenden. Dan ben ik bijvoorbeeld maandag en dinsdag vrij. Het is zo fijn om op zo’n rustige dag op de fiets naar de stad te gaan. Eerst sporten en daarna altijd een cappuccino met havermelk drinken bij The Village op de Voorstraat. Het liefst in het zonnetje en dan heerlijk mensen kijken.”

En waar drink je het lekkerste biertje in Utrecht?
“Ik woon in Zuilen en daar zijn veel leuke dingen, zoals het Filmcafé, Oproer, De Leckere en The Food Club. Maar daar drink ik liever een wijntje, want daar heb je hele lekkere zoete aardappel friet. Ik vind het ook nog steeds lekker om naar de stad te fietsen, maar het is ook fijn om in je eigen buurt leuke dingen te hebben. Zuilen is upcoming en daar ben ik blij om. Dus voor iedereen die nog een leuk café of kroegje wil openen: doe het daar.”

Wat is je droomhuis in Utrecht?
“Ik zou wel graag aan de Muntkade willen wonen. Dat lijkt me waanzinnig. Je hebt daar toch de rust en je bent zo in de stad. Voor nu woon ik al in mijn droomhuis: een jaren 30 huis met voor- en achtertuin mét zon. We hebben het net voor de gekte gekocht. Achteraf wisten we dat natuurlijk niet. We kochten het iets boven de vraagprijs en alle buren zeiden toen: jullie zijn gek. Daarna zijn de prijzen alleen maar gekker geworden.”

Wat is jouw mooiste herinnering aan Utrecht?
“Ik heb altijd een klik met de momenten als ik mag werken in mijn eigen stad. Live bij de Oranjedames die in de Galgenwaard speelden of de Tour de France. Dan raakt het je meer: je kent er alles. Maar ook persoonlijk ligt er voor mij veel in Utrecht: ik heb hier mijn diploma gehaald, mijn vriend ontmoet op Soenda Festival – met wie ik binnenkort ga trouwen – en mijn eerste huis gekocht.”

Utrecht is…
“… de stad waar ik thuiskom.”