Utrechter Steven Spaapen is afgelopen weekend overleden. Hij is in de stad vooral bekend van de straat.
Het nieuws over het overlijden van Spaapen werd maandag bekendgemaakt door Straatnieuws Utrecht. In 2019 zocht DUIC hem op. We spraken toentertijd onder andere over zijn dagboek waarin feit en fictie door elkaar heen liepen.
Spaapen kwam rond 2001 aan in Utrecht. Hij was toen dakloos en verslaafde aan de heroïne. “Ik denk nog vaak terug aan die tijd. Ik wilde hier een nieuw leven gaan beginnen maar dat is natuurlijk niet makkelijk. Ik had geen woning, sliep op straat en was verslaafd aan de drugs”, zei hij toentertijd.
Spaapen heeft sinds hij in Utrecht is aangekomen veel geschreven. Dit deed hij onder andere voor de Zelfkrant en Straatnieuws. Uiteindelijk is er ook een boek van zijn hand verschenen. Het Dagboek van Steven is in 2019 gepubliceerd.
Gekoppelde berichten
Dagboek over drugsverslaving, dakloosheid en gevangenschap: ‘Schrijven is goed voor de geest’
Het is geen alledaags boek en Steven Spaapen (56) is al helemaal geen alledaagse schrijver.…
10 Reacties
ReagerenWanneer het snurkhuis vol was sliep je wel eens in mijn portiek. Dan gaf ik je een deken bij vrieskou. Ik stapte ‘s morgens over je heen op weg naar werk. Nu staat er hek maar jij kreeg ieder slot altijd open.
Ik heb rond 1965 met Steven geschaakt in het “Hanegeschrei”. Een koffiekeldertje bij de Vismarkt. Ik herinner mij hem als een heel gewone jongen.
niets dan lof voor de doden. En hij was ook heel vaak een vervelende agressief bedelende junk. die mensen lastig viel. Nou ja voornamelijk eigenlijk, voor de mensen in de stad.
laten we dat ook niet vergeten
Top gozer.
Nu maar hopen dat hij eindelijk de rust heeft gevonden, triest.
Fijn dát hij als nalatenschap een boek heeft geschreven.
Rust in vrede.
Ik ken hem alleen van 50cent GVD
maat
Vreemd dat deze opvallende man plots een naam heeft gekregen voor mij. Zag hem haast dagelijks bij het station. Als ik hem geld gaf waren zijn woorden hartverwarmend. en werd mij een lang en mooi leven toegewenst. De straat is leeg zonder Steven. Ik zal hem missen.
Steven was voor ons, zijn familie een ongrijpbare man. Ik hoop dat iedereen beseft dat ook zulke mensen een hart en ziel en familie hebben
Heb nog regelmatig aan hem gedacht, nadat hij niet meer in Eindhoven kwam. Hem al ruim 20 jaar niet gezien, maar niet vergeten. Hoop dat het leven een beetje draaglijk was.