In hartje Wijk C ligt het café Ouwe Dikke Dries. Van oudsher een beruchte volksbuurt maar daar merk je nu niet zoveel meer van volgens bedrijfsleider Antoinette. “Die levendigheid van vroeger is echt wel weg” zegt ze. “Er komen steeds meer studentenappartementjes in de buurt. En de oude garde is ook wel aan het verhuizen nu.” Toch blijft het een gezellige boel in het café.

Als ze aan komt lopen, stopt ze eerst even bij het huis naast het café. “Even de sleutel halen”, verduidelijkt Antoinette. Een oudere dame doet de deur open, ze kletsen even met elkaar. Dan opent Antoinette de deuren van het bruine café. Terwijl ze bierviltjes op de bar neertikt en stoelen van tafels haalt, vertelt ze: “Onze buurvrouw is al heel lang een vaste gast van ons. Ze kwam hier vroeger altijd al. Ze is even verhuisd geweest maar toen ze hoorde dat het pand naast haar oude stamcafé te koop stond, kwam ze weer terug naar Utrecht. Nu doet ze hier elke dag even koffie.”

Al is de wijk minder levendig dan vroeger, het contact met de buurtbewoners en de andere cafés blijft hecht. Antoinette praat vaak even bij met Marian, de barvrouw van café Zanzibar, een straat verderop. “We staan hier altijd klaar voor elkaar. Als je op een drukke avond merkt dat de Flügel-flesjes heel hard gaan, dan loop je even naar het volgende café. Als zij nog een doosje hebben liggen dan helpen ze je daar gewoon mee. Of als wij een groep voor een borrel niet kwijt kunnen, dan vragen we of zij misschien plek hebben.”

De Ouwe Dikke Dries bestaat al sinds 1937. De zwaarlijvige Marinus (Dries) de Winter vernoemde het café naar zichzelf en opende later ook de Nieuwe Dikke Dries aan het Oudkerkhof. Het tweede café wordt nog altijd door familie de Winter bestierd, de Ouwe Dikke Dries al een jaar of twintig niet meer. De zaak aan de Waterstraat had verschillende eigenaren en is sinds 2011 van Paul Pessels en Marco Mesu. Er werken nu zes mensen achter de bar en Antoinette is er sinds vijf jaar bedrijfsleider. Ze ziet wekelijks heel wat mensen voorbijkomen. “Elke dag is anders hier. Soms denk ik: er staat niks op de agenda, het zal wel rustig blijven vanavond en dan komt er een groep van een vrijgezellenfeest binnen en is het weer de hele avond feest. Echt lachen vind ik dat.”

In de Ouwe Dikke Dries komen van oudsher veel studenten- en studieverenigingen. Onder meer Helix, Cognatio, Codex en Vocus houden hier maandelijks hun borrel. “Die studenten bedenken altijd wel iets geks. Komen ze allemaal in dierenpak, of houden ze een helium-karaokeavond. Dat is natuurlijk heel grappig, staan ze allemaal te zingen met van die rare stemmetjes.”

Emmertje erbij

“Vroeger kwam het Utrechtsch Studenten Corps hier weleens biertapwedstrijden houden. De studenten stonden in een rij tot aan de kerk hierachter te wachten tot ze een biertje mochten tappen, dat ze dan aan een bestuurslid moesten geven. Die gaven we er dan wel een emmertje bij, want op een gegeven moment ben je zo dronken, dat wordt echt een smerige boel”, gnuift de bedrijfsleider. Aan de muren in het café hangen oude zwart-witfoto’s waarop de studenten van toen te zien zijn. “Soms komen er nog weleens mensen terug. Dat vinden ze echt leuk, om nog eens te zien waar ze vroeger als student kwamen. En dan zien ze zichzelf terug op die foto’s.”

In de Ouwe Dikke Dries ben je wel pas welkom vanaf 21 jaar. “Die regel hebben we bedacht omdat onze ervaring is dat mensen die net achttien zijn, en dus net mogen drinken, vaak nog niet zo goed tegen drank kunnen. Dan krijg je dat haantjesgedrag. Vanaf hun 21ste kunnen de meeste mensen er toch wat beter tegen”, vertelt Antoinette. De Ouwe Dikke Dries had eerder een portier die de leeftijden controleerde, maar zo’n kleerkast voor de deur schrikte toch wat af, dus houden Antoinette en haar collega’s het nu zelf in de gaten. De sfeer is altijd goed, vindt de barvrouw. “Ja, er is altijd veel drank”, lacht ze. “Er gebeurt van alles. Mensen worden verliefd, er wordt gedanst. En aan de bar hoor je alles, soms heb je echt zware gesprekken. Maar je hoort ook alle roddels. Aan het begin van het jaar gaan de studenten altijd op kamp. Dan hoor je precies wie een oogje op wie heeft en wie er dronken uit bed is gevallen.”

De gewone werkende mensen

Naast studenten, komen er in de Ouwe Dikke Dries ook regelmatig mensen van de nabijgelegen kantoren en natuurlijk de Utrechters uit de buurt. “Het valt ons op dat er voor de gewone werkende mensen weinig meer is in de stad”, zegt Antoinette. “Het is allemaal overgenomen door de studenten. Vooral in het weekend, vanaf de donderdagavond, komen de werkende mensen bij ons even lekker een drankje doen. En ook verjaardagen en trouwdagen worden hier gevierd. We kunnen een cateraar regelen die hapjes brengt. Kunnen ze kiezen uit een salade of een sateetje: de basisdingen zeg maar.”

Hoogtepunten van het jaar zijn evenementen als het Smartlappenfestival en de wedstrijden van het Nederlands elftal. Dan gaan er binnen en buiten schermen aan, rollen ze een grasmat uit voor de deur en is het feest. “Iedereen juicht voor hetzelfde, dat zijn altijd mooie momenten. Ook als we verliezen blijft de sfeer gewoon goed. En met Koningsdag is het ook altijd leuk. Dan halen we boven de kroeg de ramen eruit, waarachter dan zangers optreden en een dj plaatjes draait. Dan staat de straat hier helemaal vol. Je maakt hier heel veel avonden mee om nooit te vergeten.”

Dit verhaal stond eerder in de DUIC Krant.