De Springweg is een prachtige straat met historische panden, winkels, horeca en een luxe hotel in de middeleeuwse binnenstad van Utrecht. Hoe anders was dat enkele tientallen jaren geleden: veel panden aan en rond de Springweg waren verpauperd, dichtgespijkerd, gekraakt of rijp voor de sloop.

In de jaren ’60 werd zelfs gesproken over grootschalige sanering van de buurt en gingen er stemmen op om een groot deel ervan met de grond gelijk te maken voor de aanleg van een doorgaande autoroute door de stad. Chris Schut wist deze groezelige sfeer door langdurige verwaarlozing goed te treffen op de tekening die hij op een winterse dag in 1970 van de Springweg maakte.

Schut had de gewoonte om plekken die ingrijpend zouden gaan veranderen in beeld te brengen en die kans was hier zeker aanwezig. Volgens Dick Goosen van Het Utrechts Archief waren de huizen aan de Springweg slecht onderhouden en de situatie in naastgelegen stegen als de Zilversteeg en de Walsteeg nog veel beroerder: “Dit leidde ertoe dat veel van die panden verloren gingen. Er werd heel veel gesloopt, zoals een deel van het ‘Hofje van Veelo’ uit 1822 in de Tuinstraat”.

Tegelijkertijd ontstond er in deze tijd steeds meer verzet onder de bewoners tegen de verkrotting en sloop van de buurt: “Uiteindelijk leidde dit tot gemeentelijke plannen voor de herontwikkeling van het gebied. Naast sloop kwam er aandacht voor herstel van huizenblokken en panden met bouwhistorische waarde, zoals de restauratie van de huizen aan de zuidzijde van de Tuinstraat in de jaren ‘80. Ook het oude, voor de binnenstad zo typerende stegennetwerk, is hierdoor grotendeels intact gebleven”, aldus Goosen.

Buurtbewoner Ans Timmermans was een van de eersten die begin jaren ‘80 een bouwval in de buurt kocht om op te knappen: “Ik fietste rond in Utrecht op zoek naar een huis en mijn oog viel hierbij op een rij vervallen panden in de Zilverstraat. Een deel ervan werd gerestaureerd door de gemeentelijke huisvesting, een deel door Het Utrechts Monumenten Fonds, maar een deel viel tussen wal en schip. Zo kon ik een van deze huisjes voor 1 gulden overnemen, met de bijbehorende verplichting het pand te restaureren. Twee van de huizen in de straat waren al gerestaureerd en die zagen er prachtig uit. Ik was direct gecharmeerd door de plek, maar herinner me dat mijn collega’s me toch echt ontraadden om in deze ‘slechte buurt’ te gaan wonen”.

Eind jaren ’70 is de middeleeuwse binnenstad van Utrecht aangewezen als beschermd stadsgezicht, waarmee de plannen om het gebied ingrijpend te herontwikkelen van de baan waren. De tekening van de Springweg van Chris Schut en andere tekeningen van plekken in het zuiden en oosten van Utrecht zijn nu te zien in de tentoonstelling De getekende stad in Het Utrechts Archief.