Op bezoek bij de winkel-werkplaats van een grafisch kunstenaar en schrijver: ‘Dit is echt samenwerken’ Op bezoek bij de winkel-werkplaats van een grafisch kunstenaar en schrijver: ‘Dit is echt samenwerken’

Op bezoek bij de winkel-werkplaats van een grafisch kunstenaar en schrijver: ‘Dit is echt samenwerken’

Op bezoek bij de winkel-werkplaats van een grafisch kunstenaar en schrijver: ‘Dit is echt samenwerken’
Foto's: Bas van Setten
Schrijver Koos Meinderts en grafisch kunstenaar en illustrator Annette Fienieg hebben inmiddels ruim vijftien jaar hun werkplaats en winkel aan Professor Adolf Mayerlaan 23. Daar maken en verkopen ze hun werk. Naar eigen zeggen zijn ze nog de enige overgebleven winkel in Tuindorp. Je kunt er terecht voor zelfgeschreven en geïllustreerde boeken, handbedrukte baby T-shirts en tassen, maar ook voor illustraties en prenten.

Schrijver Koos Meinderts en grafisch kunstenaar en illustrator Annette Fienieg hebben inmiddels ruim vijftien jaar hun werkplaats en winkel aan Professor Adolf Mayerlaan 23. Daar maken en verkopen ze hun werk. Naar eigen zeggen zijn ze nog de enige overgebleven winkel in Tuindorp. Je kunt er terecht voor zelfgeschreven en geïllustreerde boeken, handbedrukte baby T-shirts en tassen, maar ook voor illustraties en prenten.

De winkel-werkplaats van Annette en Koos zit op een paar minuten lopen vanaf station Overvecht. In de voortuin staat een bord, zo weten mensen dat ze open zijn. Voor het raam hangen onder meer zelf ontworpen kerstkaarten en staan een aantal boeken – geschreven door Koos, geïllustreerd door Annette. Binnen staat onder andere een grote houten tafel, kasten met boeken en aan de muur hangen allerlei kleurrijke prenten. De grote etspers van Annette achter in de ruimte is niet te missen. Daarmee maakt ze al haar sjabloondrukken.

De winkel is op niet vaste tijden open, maar wel op afspraak of door gewoon even op of aan te bellen. “Als we hier allebei aan het werk zijn, zetten we het bord buiten”, zegt Koos. “Dan weten ze dat we er zijn.” De twee zijn man en vrouw en hebben bijna altijd al samengewerkt. “We waren buren in een studentenhuis toen ik nog op de academie zat”, zegt Annette. Ze illustreerde toen al om wat geld bij te verdienen. Koos had toen al wat redactieopdrachten hier en daar. “En dan liet hij mij de illustraties maken.”

Tekst loopt door onder de foto

Annette is niet opgeleid als illustrator, maar als grafisch kunstenaar aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Utrecht. Naast haar werk als kunstenaar illustreerde ze tot nu toe ruim tachtig kinderboeken. Koos schreef altijd al, maar had nooit gedacht dat het zijn beroep zou worden. Inmiddels heeft hij ruim vijftig titels op zijn naam staan, zowel kinderboeken als jeugdromans en boeken voor volwassenen.

Hij won meerdere prijzen en ook zijn een aantal boeken vertaald, onder andere in het Duits, Spaans, Koreaans en Chinees. Zijn jongerenroman De zee zien werd bekroond met de Boekenleeuw, kreeg hij een Gouden Griffel voor Naar het Noorden en samen met Harrie Jekkers won hij de Annie M.G. Schmidtprijs voor hun lied Terug bij af. Naast boeken schrijft hij namelijk ook lied- en theaterteksten. 

Droge naald etsen  

Annette beschrijft haar stijl als realistisch, maar niet hyperrealistisch. “Vaak ook wel met een humoristische ondertoon.” Koos knikt instemmend. Verder noemt ze zichzelf toch een beetje ouderwets, of liever gezegd ambachtelijk. “Ik lever nooit iets digitaal aan en werk niet op de computer. Ik teken alles met de hand. Als het fout is, moet het over.” Ze knipt en plakt dus niet op de computer. “Dat vind ik ook niet leuk. Ik vind het mooi om het geheel te maken. Je ziet nu vaak dat dingen digitaal zijn samengesteld.” Koos vindt dat het dan een beetje doods blijft. “Omdat het werk voor een deel door de computer wordt gedaan. En die is onpersoonlijk. Terwijl je met de hand het ‘bibberen’ van een lijntje ziet en zo kan zien: daar is een mens aan het werk geweest.”

Tekst loopt door onder de foto

Voor haar prenten gebruikt Annette de grote pers in de kamer. “Het is eigenlijk een etspers, maar je kan er ook andere dingen op drukken.” Hoewel ze is opgeleid in lithografie en droge naald etsen, werd ze de ‘tamelijk bewerkelijke processen’ zat. “Er komt veel chemie en tijd aan te pas. En ik ben tamelijk ongeduldig. Dus ik ging op zoek naar de makkelijkste en snelste druktechniek: sjabloondruk. Dat is de voorstelling die je wil maken uit papier snijden, ininkten en afdrukken. Je kan er zo geen honderd drukken, want dan is het papier al stuk. Maar ik ben er zeer content mee.” De oplage van haar prenten zijn dan ook altijd klein: een stuk of tien. Het zijn altijd kleurrijk prenten. 

Pingpongen

Als Koos en Annette samenwerken is het wel heel anders dan met anderen, vindt Annette. “Dit is echt samenwerken. Normaal krijg je een verhaal aangeleverd en moet je dat illustreren.” In mei kwam hun laatste samenwerking uit: het prentenboek ‘Stork’. “Al pratend verzonnen we het verhaal over een oude ooievaar die eigenlijk gepensioneerd is, maar gevraagd wordt om te helpen omdat de ooievaarscentrale het werk niet aankan.” Het boek kwam ‘al pingpongend’ tot stand, zegt Koos. “Toen we ‘uitgepingpongd’ waren, ben ik gaan schrijven en Annette gaan tekenen.” Inmiddels is de tweede druk uit. Nu zijn ze alweer bezig met wat nieuws: een dichtbundel voor volwassenen, met sjabloondrukken van Annette. 

“In de loop van de jaren schreef ik wel eens een gedicht”, zegt Koos. “Maar ik ben niet echt een dichter. Het wordt een debuut voor mij. Ik heb alle gedichten bij elkaar gezocht en gekeken wat ik de moeite waard vond om met de buitenwereld te delen. En Annette is op zoek gegaan naar prenten die erbij zouden passen.” Voor Koos ligt het stapeltje met uitgezochte gedichten. Sommige op een geprint A4’tje, sommige met de hand geschreven. Annette: “Het worden geen illustraties, maar een bundel met zowel mijn prenten als Koos zijn gedichten. Dat kan wel erg mooi worden.” ‘Voor altijd vandaag’ gaat de bundel heten. “Een hele mooie titel”, vindt Annette. Het is de naam van een van de gedichten die erin komt en gaat over Koos zijn moeder. Dit voorjaar komt de bundel uit.

De laatste winkel 

Voor corona organiseerden Koos en Annette regelmatig evenementen in hun werkplaats. ‘Kamer 23’ heet een van die activiteiten. “Dan gaat de pers naar achteren en wordt het hier helemaal leeggehaald”, zegt Koos. De ruimte werd dan vol gezet met stoelen. “We nodigden iemand uit de volwassen- en iemand uit de jeugdliteratuur uit. “Die gingen met elkaar in gesprek onder leiding van een vriend van ons: Len Borgdorff. Dat was heel leuk en hebben we veel gedaan. Ook was er dan muziek tussendoor.” Onder meer Marieke Lucas Rijneveld en Wim Hofman kwamen langs. “Mensen moesten intekenen en aan een bezoek zaten verder geen kosten verbonden. Ze konden een vrijwillige bijdrage achterlaten.” Verder organiseerden ze regelmatig voorleesavonden met collega-schrijvers, nieuwjaarsrecepties en kerstmarkten met andere creatieve mensen uit de buurt. Ze kunnen niet wachten tot dat allemaal weer kan.

Tekst loopt door onder de foto

“Het had ook gewoon alleen onze werkplaats kunnen zijn, maar nu is het leuk dat je ook een beetje een winkel kan zijn. We hebben de ruimte.” En Koos vindt het altijd leuk als er mensen langskomen. “Toen we dit begonnen, waren er nog meerdere winkels in de wijk”, zegt Annette. “Een groenteboer, kruidenier, op de hoek een bakker, een bloemenwinkel, fietsenmaker, wasmachinewinkel en een kleine supermarkt. Nu zijn we zijn de laatste winkel in Tuindorp.”

1 Reactie

Reageren
  1. joop gerritse

    Tuindorp was in de jaren dertig goed doordacht. Op elke straatkruising konden vier winkels staan. Waar ik woonde had je ook nog een boekwinkel en een drogisterij, en als ik me niet vergis ook een kruidenier en een melkboer. Jammer dat het uiteindelijk niets geworden is…

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).