Zestien verhalen van dak- en thuislozen in Utrecht. Hugo Verkley schreef ze op in zijn boek ‘Straatgeheimen’. De opbrengst van het boek komt grotendeels ten goede aan Straatnieuws Utrecht. Het verhaal dat hij het eerst schreef zal hem het meeste bij blijven. ‘Als hij me ziet, dan geeft ‘ie me meteen een knuffel. ‘Hee broer, jij hebt m’n verhaal zo mooi verteld!’ 

Het thema ‘dak- en thuislozen’ trok Verkley al jaren. Verkley is journalist voor onder meer het Algemeen Dagblad en Straatnieuws Utrecht en heeft een paar jaar in de nachtopvang gewerkt. ‘Nadat er een verhaal over mijn boek Estamos bien en el refugio Los 33 – De nasleep van de Chileense mijnramp in het Algemeen Dagblad stond, werd ik benaderd door Straatnieuws. Of ik weer eens wat voor hen wilde gaan doen.’ Toen Verkley na een verhaal over daklozen in diezelfde krant werd gevraagd door dagopvang het Catharijnehuis om verhalen over hun bezoekers te maken, vielen de puzzelstukjes in elkaar en begon hij met ‘Straatgeheimen’.

Verhalen gericht op de schoonheid van de mensen

Verhalen over dak- en thuislozen, gericht op de schoonheid van de mensen. ‘De een wilde echt niet mee werken, en anderen waren juist blij om gehoord te worden,’ vertelt de schrijver. Via de nachtopvang waar Verkley heeft gewerkt en via via sprak hij dak- en thuislozen aan met de vraag of ze hun verhaal wilden doen.

‘Het eerste verhaal dat ik heb geschreven blijft me het meest bij. Dat is het verhaal van Shiamkoemar, een Surinaamse man die het leven uit zijn handen zag glippen en uiteindelijk aan de drank raakte. Als hij me ziet, dan geeft ‘ie me meteen een knuffel. ‘Hee broer, jij hebt m’n verhaal zo mooi verteld!’ zegt hij dan.’ Het boek verschijnt op 28 februari.