Het is een van de klassiekers in Utrecht: Café de Postillon. De bruine kroeg in hartje Utrecht, op de hoek Lijnmarkt-Oudegracht, is dicht. Maar binnenkort openen de deuren weer, na een flinke verbouwing en met nieuwe eigenaren. De sfeer moet echter authentiek blijven, de gewaardeerde kat blijft er rondlopen en de naam de Postillon blijft.

Voorbijgangers was het al opgevallen; het bekende café op de brug in het centrum is dicht. Sinds de corona-uitbraak heeft de Postillon zijn deuren niet meer geopend. Nu wordt er echter flink verbouwd.

Ruim 46 jaar stond Thomas achter de toog, eerst als barman en 33 jaar als eigenaar van het café. Dit jaar besloot hij te stoppen. Hij zocht iemand die de zaak wilde overnemen en hij kende de ideale kandidaat. Thijs, de nieuwe eigenaar, komt namelijk zijn hele leven al in de Postillon. En hij niet alleen, want ook zijn vader en opa waren er vaste gasten.

Oudegracht
Zijn ouderlijk huis stond namelijk een paar meter verderop, aan de Oudegracht. En in het huis ernaast was zijn vader weer geboren. Zijn opa opende daar aan de Oudegracht 70 jaar geleden een wasserij. “We hebben dus een flinke geschiedenis in dit stukje van de binnenstad. Al vanaf kinds af aan kom ik in de Postillon. Hier lag vroeger zelfs onze huissleutel en op schooldagen tussen de middag kwam ik hier lunchen.”

Tekst gaat onder afbeelding verder

De voormalige eigenaar Thomas was een goede vriend van de vader van Thijs. Thomas was 33 jaar eigenaar van het café. De Postillon was een klassieke bruine kroeg. Nog lang na het rookverbod werd er nog gerookt en een pinautomaat is er nooit geweest. Thijs vertelt daarover: “Grappig genoeg zou er dit jaar eindelijk een pinapparaat komen. Op de maandag nadat de horeca dicht moest vanwege corona zou die geïnstalleerd worden. Dat is dus nooit meer gebeurd.”

Bruine kroeg
Thomas wilde de zaak al van de hand doen. Door corona is dit iets eerder gebeurd. Omdat Thijs altijd heeft gezegd dat hij het café wilde overnemen, was hij dan ook de ideale kandidaat. “Er waren nog 12 partijen die het wel wilde kopen, maar hij gunde het mij. Ik heb er de afgelopen vijf jaar ook gewerkt en ken een heleboel vaste gasten.” Thijs gaat het niet allemaal alleen doen. Hij en zijn zus Anne worden samen de eigenaren van de Postillon.

Het blijft een bruine kroeg, maar het wordt wel wat lichter en frisser binnen: “Maar een deel van de oude meubels wordt opgeknapt en weer gebruikt. De naam blijft ook gewoon de Postillon.” Thijs is blij dat zijn droom is uitgekomen: “Natuurlijk is het nu allemaal nog onwennig, maar als straks de eerste gasten binnenkomen is het helemaal top.”