Geboren: een consistent “verhaal van Utrecht”. Het gebeurde afgelopen week. In een bijeenkomst van mensen die belang hebben bij beelden en woorden die Utrecht goed in de etalage zetten. Ze waren er: van Corio tot de samenwerkende musea, van de gemeente tot Utrecht Science Park en van de Jaarbeurs en de Rabobank tot de Universiteit.
Allemaal hebben ze behoefte aan “Het verhaal: Geef je over aan Utrecht”. Want ze willen talent aantrekken. Bedrijven en toeristen lokken. Kenniswerkers binden aan de stad. We hebben veel om trots op te zijn. Hoe pak je dat samen?
Verhaal samen neergezet
Vroeger heette dat “City Marketing”. Toen dachten we dat een afdeling van de gemeente een winkel moest vullen met Utrechtse kwaliteiten en de mooie verhalen kon gaan verkopen.
Maar de rollen zijn veranderd. De gemeente werd regisseur, in plaats van aanjager. Het gaat om participatie van alle belanghebbenden. Dat heeft Utrecht haarfijn aangevoeld.
Voor de UDB als vrijwillig meedenkende buitenboordmotor is het goede nieuws dat dit “verhaal” ontstond in zo’n hechte onderlinge samenwerking. Zijlijn cynisme heeft zo geen ruimte immers: het verhaal is van de samenwerkende partijen samen.
DWDD zonder Utrecht
De kunst is nu de volgende stap: hoe gaan we dit verhaal vertellen, in stand houden en laten groeien? Dat wordt nog een hele uitdaging, want hoe neem je daar samen verantwoordelijkheid voor. Zomaar een praktisch voorbeeld van vorige week: wie reageert even op De Wereld Draait Door, als daar Utrecht niet genoemd wordt in het rijtje steden waar creatieve industrie bloeit, waar de start ups niet te tellen zijn?
Kwieke decentrale guerrilla
Met andere woorden: zo’n verhaal veronderstelt een goed georganiseerde kwieke guerrilla. Vanuit de vorige week gevormde samenwerking is de kans groot dat dit lukt. Mooi dat de randvoorwaarden daarvoor nu aanwezig zijn.
In het kader van de eerste stappen om Utrechtse ambities internationaler te maken was de UDB even de grens over en op bezoek bij de meest nabije buren: Amsterdam. Tenslotte moet je ergens beginnen.
Buitenstaanders en inwoners
Het verhaal van Amsterdam kreeg deze week namelijk ook een boost: mooie score op een wereldranglijst. Dat straalt natuurlijk af op ons, als meest aantrekkelijke en succesvolle voorstad in de Amsterdam-metropool regio. Maar dit terzijde.
Interessant waren vooral de criteria waarop die stad zo hoog scoorde: onder andere veiligheid. Tja, en dat juist in een week waarin de recherche overuren maakte. Wat leren we daarvan? Niet alleen dat alles relatief is, maar ook dat het beeld van buitenstaanders wel eens heel anders kan zijn dan dat van de inwoners.
Tegen de meetlat van Amsterdam
Zou het niet een mooie check op ons verhaal zijn, als we Utrecht ook eens tegen die meetlat aanleggen waar Amsterdam deze week zo stralend uit naar voren kwam? PwC zocht het uit voor Amsterdam. Zo kunnen we zien of het verhaal van onze stad bij anderen aanslaat. Zo kunnen we beslissen over prioriteiten daarbinnen voor de komende tijd. En is Utrecht niet juist sterk in het sluiten van onvermoede coalities?
Trude Maas
Voorzitter Utrecht Development Board
6 Reacties
ReagerenDat DWDD-falen (sic) is eenvoudig te verklaren. Net als Pauw bestaat DWDD bij de gratie van de BN’er. Terecht of ten onrechte zijn zij de smaakmakers voor de kijkertjes. In Utrecht is die kennelijk moeilijk te vinden(?).
Ik zou zeggen: vraag Philip Freriks eens. Iedereen kent hem, maar weet misschien niet dat hij uit Utrecht komt en dat hij de stad, de kunst en de cultuur een warm hart toedraagt. Hij is de man om voor Utrecht een plek te veroveren op de kleur- en geurloos geworden kaart van de talkshow-makers.
Dan nog even kort over de positie van de gemeente Utrecht die in plaats van aanjager regisseur geworden zou zijn.
Ik zou daar een vraagteken bij willen zetten en zie meer een rol als producer. Voor wie centen en zekerheid (of een gokje!) voor alles gaan, meer dan het kneden en propageren van inhoud, het werk van de regisseur.
Al raakt dat onderscheid wel eens een beetje verwaterd… denk bijvoorbeeld aan een krant waar de uitgever zich bemoeit met de redactie.
Ik verwijs graag naar mijn DUIC-artikel ‘Utrecht heeft een Pakhuis de Zwijger nodig.’ En er wordt al aan gewerkt mevrouw Maas. Ik nodig u graag uit om u in te lichten. Het wordt vast een onderhoudend gesprek. Bij de EBU weten ze ervan.
@Felix Visser [Ha, Felix]:het DWDD-punt in het DUIC-artikel was m.i. niet dat er geen Utrechtse BN-ers in voorkomen maar dat er geen ‘lichaam’ is dat namens Utrecht – ons gezamenlijk – kan reageren op een omissie in “een rijtje steden …”. Dat was dan ook “zomaar een praktisch voorbeeld” om duidelijk te maken dat een dergelijk ‘lichaam’ moet worden opgericht. Althans, zo lees ik dat.
@allen: Zouden optredenden in DWDD en andere veelbekeken programma’s vaker of luider moeten zeggen dat ze uit Utrecht komen? Er zijn er genoeg: Claudia de Brey (tafeldame DWDD), Rob van Scheers (zijn jongste boek tip van de maand in DWDD november), Marten Blankesteijn en Alexander Klöpping (Blendle, -tig keer in DWDD), Philip Freriks en Maarten van Rossem (Slimste mens) etc. etc.
Verder horen we tot top-tien van te bezoeken steden (Lonely Planet en andere belangrijke reizigersmedia constateerden dat de afgelopen jaren).
Het gaat m.i. dus niet om calimeroklaagverhalen (hoewel Utrechtenaren* kampioen kankeren op eigen stad zijn) maar om de vraag wie er wanneer en waar iets doet om onze succesvolle inwoners en hun initiatieven – pardon: start ups – nog meer bekendheid te geven.
* zie De vollekstaol van de stad Uterech (Bernard Martens van Vliet) voor uitleg over UtrechterUtrechtenaar.
[Hé Anne, hallo!] Je hebt gelijk in die zin dat er af en toe BN’ers in DWDD mogen optreden. Kennelijk niet genoeg, te bescheiden of even niet met Utrecht bezig. Misschien spreken ze ABN omdat ze niet direct als Utrechter of Utrechtenaar door de mand willen vallen. Zij die uit R’ of A’dam komen kennen geen valse schaamte voor hun ‘stòt’ of ‘stàjt.’
Maar dat er een ‘lichaam’ (alweer een en dan natuurlijk wél met het aureool van objectieve autoriteit) zou moeten komen om te reageren op omissies, daar huiver ik van. Genoeg lichamen, genoeg ‘cadavres exquis’. Sowieso, reageren op omissies – precies dat wat wij nu aan het doen zijn – is altijd wel een beetje treurig. Dat ruikt naar miskend, van tafel gevallen, onder het kleed geveegd vanwege “not hot” – precies het gevoel dat in Utrecht rondwaart. Je noemde het al. Dus wat mij betreft geen ‘lichaam’, maar ieder voor zich z’n stem opzetten voor Utreg. BN’ers voorop.
Ik hou van deze stad, nu de rest nog…
“Om nooit meer te vergeten’.
Als een lans steekt zij de Dom omhoog
de grachten haar golvende glanzende haren
waar vreemde vogels nesten in bouwen
aan het water
In haar hart dansen haar minnaars de tango op het Stadhuisplein
zij ruikt naar verleidelijke bloemengeuren in een
boeket “St. Janskerkhof”
Geliefd als zij is tilt zij haar sluiers op
en omhelst zij haar buurtvaders op Kanaleneiland
Haar wulpse contouren zijn prachtig groen
haar borsten de groene heuvels van het Noorderpark
Zij deelt het diepste van haar gedachten in de vele kerken en cafés
als zij in de koude nacht de mantel van St. Maarten omslaat
en huilt met de thuislozen
Haar vurige mond zingt
liefkoost en beroert op de festivals
naast het geratel van fietsen op de Oude Gracht
klikt zij met haar hakken over de keien
Als men haar naam vraagt zegt zei trots: ‘ Utrecht –
om nooit meer te vergeten’.
Claudia!, kijk aan het eerste ‘lichaam’ dat mag is er al.
En wat je zegt: nu nog de loftuitingen, gedachten, gedichten, korte verhaaltjes, tekeningetjes, 3D printjes van 5.000 andere Utrechters over hun staatsjie, een groot pak van al die stukjes ‘lichaam’ (en geest) maken en met een delegatie óp naar DWDD, of Pauw.
Moet kunnen.