Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Eric Ntchao-Nounga (48) uit Kameroen.

In Kameroen had Eric het niet slecht. “We hadden geen luxe, maar ik kan niet klagen. Als je daar bent, heb je ook niet zo veel nodig.” Eric las altijd veel, wilde van alles weten en was nieuwsgierig naar de wereld. Daarom kwam hij in 2000 naar Nederland om een studie te doen. Hij was eigenlijk van plan om daarna weer terug te gaan naar zijn geboorteland, maar het verliep anders: zijn toenmalige vriendin werd zwanger van een tweeling. Samen met zijn kinderen leerde hij Nederlands, onder andere door het kijken naar Nederlandse televisie.

Na een aantal jaren verhuisde het jonge gezin van Delft naar Alphen aan den Rijn, naar haar familie. Het was niet de gedroomde plek voor Eric om te wonen. In Lombok, waar hij later ging wonen bij zijn huidige vrouw, was Eric meer op zijn plek. “Daar zijn verschillende nationaliteiten en winkels met exotische producten. Dat was verrassend na Alphen aan de Rijn”, lacht Eric. “Utrecht is klein maar levendig. Je kunt hier veel doen. Samen met mijn vrouw ga ik veel uit, naar restaurants, het theater of naar concerten.” Inmiddels woont Eric met veel plezier in De Meern. Hij moet er nog wennen, maar de wijk is kindvriendelijk en er is veel te doen voor zijn dochter van drie.

Vooral aan de mensen in Nederland moest hij in het begin erg wennen. “Nederlanders zijn vriendelijk, maar soms ook te eerlijk en te direct. Mijn eerste vrouw kon het bijvoorbeeld niet uitstaan dat ik me over sommige zaken niet uitsprak, maar ik ben dat niet gewend. Als je iemand van een andere cultuur trouwt, kun je op een gegeven moment een botsing verwachten”, aldus Eric. Dat gebeurde ook in zijn eerste huwelijk. Een aantal jaar geleden zat Eric tegen een burn-out aan en gingen hij en zijn eerste vrouw uit elkaar. “Ik heb altijd hard gewerkt om hogerop te komen, misschien omdat ik hier niet vandaan kom en ik het gevoel had dat ik mezelf moest bewijzen. Op een bepaald moment werd het te intens en moest ik stoppen met werken.” Eric heeft nu een andere baan en is meer relaxed. “Ik ben er op achteruit gegaan in salaris, maar heb een beter leven. Er is veel voor nodig om dat punt te bereiken en ik denk dat ik het niet had bereikt als ik geen kinderen had gehad. Dan was ik alleen maar doorgegaan.

”Eric probeert ieder jaar terug te gaan naar Kameroen, naar zijn vader en zijn familie. “Ik wil er voor mijn familie zijn en probeer ze zo goed als ik kan te helpen, zoals met de heropbouw van het huis van mijn vader.” Eric vertelt dat in Afrikaanse landen, niet alleen in Kameroen, van alles gebeurt. “Het wordt beter en er wordt veel gebouwd. Dat is niet alleen goed voor de families zelf, maar ook voor de maatschappij. Het draagt bij aan de positieve beweging die op gang komt. Er is nog veel te doen, maar Kameroen is een land met veel mogelijkheden.”