“Als ik vertel dat ik uit de Cariben komt, vragen mensen gelijk: Curaçao, Aruba of Bonaire?”, vertelt Harlee Richards. Maar Harlee komt uit Saint Vincent en de Grenadines. Een land bestaande uit 32 eilanden in de Cariben, waarvan er negen bewoond zijn. Saint Vincent is het grootste eiland. “Het grappige is dat ons land veel meer contact heeft met de andere voormalig Britse koloniën zoals Trinidad en Barbados dan de Nederlandse abc-eilanden. We weten wel dat ze bestaan, maar we hebben er verder weinig mee te maken.”Andersom weten Europeanen over het algemeen zeer weinig van Saint Vincent en de Grenadines, heeft Harlee gemerkt. “Het is zelfs zo onbekend dat ik een keer heb meegemaakt dat de douanebeambte bij de paspoortcontrole mijn land zag googelen, omdat ze niet geloofde dat ik een echt paspoort had.”

Harlee kwam in 2016 naar Nederland om haar bachelor te doen bij de University College Utrecht (UCU). “Toen ik dat vorig jaar afrondde besloot ik ook mijn masters hier te doen. Ik had immers de hele verhuizing en cultuurshock al doorgemaakt. Ik voel me inmiddels thuis in Utrecht.”

Ze vertelt verder: “Hier is iedereen zo gesloten, koud, op zichzelf, dat het lastig inschatten is of ik vriendschappelijk kan doen tegen iemand of niet. Je kunt hier rustig de hele dag de stad in gaan zonder met iemand een gesprek aan te gaan. Dat is thuis echt onmogelijk. Mensen zullen tegen je praten, of je nu wil of niet.”

Utrechters zijn echte zonaanbidders volgens Harlee. “Als het zonnig is, komt de hele stad buiten in de zon zitten. Dat doen we thuis nooit. Omdat het daar altijd zonnig is, probeert iedereen in de schaduw te blijven. Toen ik een zomer thuis was voor het carnaval, het grootste evenement van het jaar wat meer wegheeft van het Braziliaanse dan het Nederlandse carnaval, was ik het zo ontwend dat ik binnen drie uur compleet verbrand was en met een zonnesteek in bed belandde.”

Er zijn ook andere dingen waar Harlee erg aan moest wennen. “Ik kom uit een land dat community-based is. Wij hebben een veel sterkere band met onze ouders. Ikzelf bel mijn ouders elke dag. Het is een teken van respect: mijn ouders zijn belangrijk genoeg dat ik elke dag tijd voor ze maak.”

Volgens Harlee kan je in Nederland omringd zijn door mensen, zonder gezien te worden. “Daarom heb ik er ook een gewoonte van gemaakt als ik met de trein reis om in ieder geval naar één vreemde te glimlachen. Met een glimlach laat je weten dat je ziet dat iemand er is. Je weet niet wat iemand meemaakt die dag. Een glimlach is het minste dat je kunt doen.” Een andere gewoonte die Harlee hier heeft opgepikt: koffiedrinken in koffietentjes. “Thuis hebben we hooguit een paar pubs, maar de hoeveelheden koffie die mensen hier drinken in een café, dat zie je thuis niet.” Inmiddels komt ze graag in de verschillende koffietentjes. 30ML bij Vredenburg is haar lievelingsplek. “Dat ik daar zo vaak kom is voor mij een teken dat ik echt Nederlands begin te worden.”

De reeks Allemaal Utrechters is een samenwerking tussen DUIC en Utrecht Marketing. Jezelf of iemand anders aanmelden voor deze rubriek? Dat kan! Mail naar [email protected] zoeken nog Utrechters uit deze landen:

Albanië, Algerije, Angola, Antigua en Barbuda, Armenië, Azerbeidzjan, Barbados, Benin, Bhutan, Botswana, Burkina Faso, Cambodja, Centraal Afrikaanse Republiek, Cyprus, Democratische Republiek Congo, Dominicaanse Republiek, Egypte, El Salvador, Gabon, Georgië, Ghana, Guatemala, Guyana, Honduras, Ivoorkust, Jamaica, Kameroen, Kazachstan, Kosovo, Laos, Lesotho, Luxemburg, Malawi, Mauritius, Moldavië, Montenegro, Mozambique, Namibië, Nepal, Niger, Nigeria, Oezbekistan, Oman, Panama, Rwanda, Saint Lucia, Samoa, Saoedi-Arabië, Singapore, Sri Lanka, Tadzjikistan, Tanzania, Toerkmenistan, Togo, Trinidad en Tobago, Uruguay, Vietnam, Zaïre