Babs Bleeker weet haar herinneringen zo te schilderen dat wanneer een ander ernaar kijkt, het ook eigen herinneringen oproept. Met een zelfontwikkelde techniek met spuitverf en een werkwijze die onbewust een inkijkje geeft in een neurodivers brein, verkent ze hoe waarnemen en perceptie werken. Het komt samen in composities die balanceren tussen focus en dagdromen. ‘Als ik denk aan schilderen, denk ik niet aan een penseel. Dan denk ik aan spuitverf.’

Soms is er kunst die in het echt een heel andere indruk maakt dan op de foto’s die je online tegenkomt. De schilderijen van Babs zijn er een schoolvoorbeeld van. Ze zien er een beetje digitaal uit. Dat past goed bij een kunstbeleving door een beeldscherm, maar komt echt tot leven wanneer de indrukwekkende panelen voor je aan de muur hangen. En zelfs dan twijfelen sommigen er aan. “Heel veel mensen denken dat het een foto is, of gephotoshopt. En zelfs als ze dichtbij staan, vragen ze soms nog of het geprint is.”

Tekst loopt door onder de foto

Maar dat is het dus niet, al heeft ze zich tijdens haar opleiding wel laten inspireren door de digitale beeldcultuur. Dat is kunst gemaakt op een computer, dus kunst met bijvoorbeeld Photoshop, zonder menselijke toets. “Dát wilde ik schilderen. De menselijke hand moest eruit. Ik wilde het artificiële en de helderheid van het scherm benaderen.” zegt Babs. Ze vond in de spuitbus een manier om dat te doen. “Acht jaar later werk ik daar nog steeds vast mee.” 

Het resultaat zijn realistische wolkenluchten en boomtoppen die net een beetje onscherp zijn. Denk aan foto die net niet helemaal scherp is, of je zicht zonder bril op. De dromerige structuur laat ruimte over om in op te gaan.

Kijk lang genoeg en er komt een herinnering naar boven, van een mooie zomerdag op je rug in het gras. En dan komt Babs’ compositie. Kaarsrechte lijnen geven structuur. Een tweede vlak wolken snijdt de andere wolken zo recht af dat het doet twijfelen aan de werkelijkheid, en voor je het weet sta je weer met beide benen op de grond.  

Tekst loopt door onder de foto

Neurodivers

Het gaat Babs om de balans. “Ik kan mijn herinneringen kwijt in de kleuren, en mijn hyperfocus zie je in de compositie. Daardoor krijg je een balans tussen zowel chaos en dromerigheid als de hyperfocus. Ik probeer daarmee, ook wel een beetje onbewust, te visualiseren hoe het is om met een neurodiverse brein te zitten. Het is geen directe vertaling, maar het werk is persoonlijk want het is hoe ik in elkaar zit.”

Het is dezelfde balans die Babs, met haar ADD en hoogsensitiviteit, ook in het dagelijks leven zoekt. “Ik heb ruimte nodig om te kunnen dagdromen, maar als ik helemaal de vrijheid krijg dan zou het schilderij vanzelf zwart worden omdat ik alles door elkaar heen ga schilderen. Zo werkt mijn brein.” Daarom heeft ze behoefte aan structuur. “Het puzzelen met compositie komt heel erg nauw. Je moet keuzes maken en jezelf grenzen stellen, en dat heb ik heel erg nodig. Het is een stukje discipline.”

“Het één sluit het ander niet uit, maar je hebt het allebei nodig. Als ik niet kan dagdromen en ik heb alleen maar ritme, word ik helemaal gek. Bijvoorbeeld als ik elke dag van 9 tot 5 op kantoor moet zijn en geen ruimte heb voor uitschieters of om m’n hoofd de vrije loop te geven. Maar als ik alleen de vrijheid heb, gaat het ook niet goed, dan verdwaal ik. Dus de vraag is, waar zit de balans? Dat zoek ik onbewust op in mijn schilderijen.”

Rust

Als echte dagdromer kijkt ze veel omhoog, om zich heen en uit het raam. ”Daarom werk ik nu onder andere met wolken, mijn hoofd zit vol met herinneringen aan wolken.” Ze wijst naar het schilderij in haar atelier. “Ik kan niet zeggen welke herinneringen het zijn. Ik kan niet precies iets namaken, dan ben ik gelijk afgeleid.” En dus volgt ze haar intuïtie. “Het gaat bij mij uit het hoofd, en door wat mijn handen doen. Dus probeer ik allerlei verschillende beelden te vangen.”

Door vele herinneringen met elkaar te versmelten ontstaat er een soort universele herinnering, een beeld dat iedereen kan herkennen. Haar schilderijen zijn kalmerend, voor zowel de kijker als de maker. “Ik krijg hier ook rust van.”

Het atelier van Babs Bleeker bij de Nijverheid is 18 en 19 oktober open tijdens de Atelierroute West. Haar werk is verkrijgbaar bij galerie Heejsteck.