Voor Anouk Taggenbrock was 2021 een jaar om niet snel te vergeten. Als rolstoelbasketbalster mocht ze voor de eerste keer mee naar de Paralympische Spelen in Tokio. En daar kwam haar droom uit: ze pakte een gouden medaille.

‘’Alle wedstrijden winnen’’, was het antwoord van Taggenbrock (27) toen haar aan het begin van de Paralympische Spelen werd gevraagd wat het doel van het damesrolstoelbasketbalteam in Tokio was. Een paar weken daarvoor had ze te horen gekregen dat ze mee mocht naar Japan, en dat zorgde voor grote ontlading.

‘’Ik was zo blij dat ik moest huilen. Ik had ook nog nooit een EK of WK gespeeld, terwijl je normaalgesproken wel aan zo’n groot eindtoernooi meedoet voordat je meegaat naar de Paralympics. Dus voor mij was het allemaal echt nieuw.’’

Antilope(n)

Toen ze dertien was, kreeg Taggenbrock uit het niets een ruggenmergontsteking. ‘’Ze zeggen dat het een fout in m’n immuunsysteem was. Van de ene op de andere dag was ik verlamd tot m’n navel’’, vertelt ze daarover.

In haar zoektocht naar een sport die ze vanuit haar rolstoel kon beoefenen, kwam ze terecht bij het basketbal. ‘’Op een gegeven moment ben ik een keer gaan kijken bij een rolstoelbasketbalclub in Utrecht: SC Antilope. Aanvankelijk was het een beetje voor de lol, maar in 2017 werd ik geselecteerd voor het damesteam.’’

Duim

En het ging snel, want vier jaar later maakte ze dus onderdeel uit van de selectie voor de Paralympische Spelen. Een droom die uitkwam, al viel die bijna in duigen. ‘’Twee weken voordat we weggingen, kwam ik tijdens de training met m’n duim tussen de band en het spatbord van m’n rolstoel klem te zitten. Daardoor brak het topje van m’n duim. Toen stortte m’n wereld wel even in. Ik dacht gelijk: daar gaat m’n droom…’’

Tekst loopt door onder afbeelding

Gelukkig voor Taggenbrock was er sprake van een ‘mooie breuk’. ‘’De dokters deden er alles aan om ervoor te zorgen dat ik toch mee kon naar Tokio. Uiteindelijk zeiden ze dat ik er mee mocht spelen, maar dat het wel pijn zou doen. Voor elke training en wedstrijd werd ik gewoon ingetaped, en uiteindelijk ging het allemaal heel goed.’’

Bijzonder

In Tokio ging het de rolstoelbasketbalsters voor de wind. Ze werden tweede in de poule en schakelden vervolgens Japan (kwartfinale) en Duitsland (halve finale) uit. In de finale kruisten ze de degens opnieuw met China, waar in de poule nog de enige wedstrijd van was verloren. Maar deze keer trokken Taggenbrock en haar teamgenoten wel aan het langste eind, waardoor de Nederlandse rolstoelbasketbalsters voor het eerst in de geschiedenis goud pakten op de Paralympische Spelen.

‘’Iedereen was heel blij en emotioneel’’, herinnert Taggenbrock zich nog. ‘’Je werkt er met elkaar zó lang naartoe… Dan is het echt bijzonder om dit mee te maken.’’ Door de coronamaatregelen kon de gouden medaille echter niet groots gevierd worden. ‘’Dat was jammer. We zijn wel gehuldigd door de koning, toen we weer terug waren in Nederland. Toen stond ik er wel even bij stil hoe bijzonder het was dat we dit hebben meegemaakt.’’ Ook in Utrecht werd stilgestaan bij de bijzondere prestatie van Taggenbrock. ‘’Ik werd uitgenodigd door de burgemeester. Daar kreeg ik een lintje en de Utrechtse Sportpenning. Dat was echt een eer.’’

WK 2022

Voor Taggenbrock was 2021 dus een jaar om niet snel meer te vergeten. ‘’Ik wil niet zeggen dat ik blij ben dat ik in een rolstoel zit, maar ik had dit niet willen missen.’’ Toch kijkt ze ook alweer vooruit naar volgend jaar. ‘’In november hebben we het WK in Dubai. Ik hoop dat ik mee mag. Wat ons doel daar wordt? Alle wedstrijden winnen’’, lacht ze.