John Versteeg (52) was vijftien jaar toen hij in dienst ging bij de schoenmakerij van zijn vader: Schoenmakerij J.P. Versteeg op de Springweg. Zes jaar later nam John de zaak over toen zijn vader plotseling overleed en in 2018 bestond de schoenmakerij precies honderd jaar. In die periode besloot John: Schoenmakerij J.P. Versteeg zou voortaan verder gaan als Dé Veterwinkel. Een winkel die zich nog maar richt op één ding: veters. Met meer dan vijfhonderd soorten durft John wel te zeggen dat hij de enige echte veterwinkel ter wereld is.

Wie weet is de winkel aan het begin van de Springweg je nog nooit opgevallen. Of wie weet rinkelt er een belletje als je de etalage met het bewegende mannetje met veters in zijn handen ziet (zie onderstaande afbeelding). Binnen hoor je bij elke beweging een tikkend geluid. “Dat horen wij niet meer”, zegt John. “Vroeger was het een schoenmakertje met een werkbankje en een hamertje in z’n handen. Maar ik kon hem natuurlijk niet laten staan als schoenmaker. Het was een oud mannetje met een bril, grijs haar en een pet. Uiteindelijk hebben we voor hem dezelfde kleding als wij aan hebben laten maken. De kapper aan de overkant heeft hem een nieuw kapsel gegeven. Kinderen vinden het geweldig, maar ook volwassenen staan ernaar te kijken en foto’s te maken.”

De winkel is al ruim zestig jaar in handen van familie Versteeg. John heeft niet getwijfeld of hij de zaak wilde overnemen. “Ik rolde er gewoon in”, zegt hij. “Ik heb één broer en vijf zussen, maar niemand had er interesse in. Ik ben hier geboren en getogen. Ik zit hier goed.” Samen met zijn vrouw en drie dochters woont hij ook boven het pand. Sinds zes jaar werkt hij samen met schoonzoon Bálint. En ook dat bevalt goed.

Dé Veterwinkel heeft drie webshops, waaronder veters.nl. Het grootste deel van hun bestellingen komt dan ook online binnen. “We hoefden de winkel niet per se te houden, maar dat hebben we wel gedaan. Je bent hier toch bezig: we maken de bestellingen ter plekke. Het contact met klanten is toch fijn.” Maandag is de drukste dag van de week: dan maken ze de bestellingen van het weekend klaar. “En dat gaat de rest van de week zo door”, zegt John. “Dan is de winkel ook gewoon open. Maar niet meer op zaterdag of op koopavond. Dat heb ik 35 jaar gedaan en vond ik lang zat.”

nijntje-veters

Op 1 oktober vorig jaar was het feest vanwege het honderdjarig jubileum, maar tegelijkertijd werd er afscheid genomen van de schoenmakerij. Dat was geen makkelijke beslissing. “Mensen vragen zich af of het dan zo slecht ging met de schoenmakerij, maar we hadden werk zat. Het lukte niet meer om beide zaken naast elkaar te runnen en dan moet je kiezen. Ik was zeventig tot tachtig uur in de week aan het werk om alles af te krijgen. En op een gegeven moment moet je ook gewoon aan je gezondheid denken. Mijn vader heeft heel zijn leven keihard gewerkt en heeft er niet van kunnen genieten.”

Het overlijden van zijn beste vriend vorig jaar mei was voor John extra bevestiging om zijn plan door te zetten. “Hij had ook een eigen zaak met zijn partner”, vertelt hij. “En is heel jong overleden aan kanker. Ik besloot om niet door te gaan tot 1 januari, zoals het plan was, maar tot 1 oktober. Voor je het weet, ben je er niet meer. Dus kies voor jezelf en je gezondheid. Ik zeg ook wel tegen klanten: het is een soort prepensioen. Ik heb nog geen moment spijt gehad.”

‘Mijn vader heeft heel zijn leven keihard gewerkt en heeft er niet van kunnen genieten’

Met pijn in zijn hart haalde John daarom ‘Schoenmakerij J.P. Versteeg’ van de gevel. Wel weet hij dat zijn vader volledig achter deze keuze had gestaan. Tijden veranderen, legt hij uit. “Veters waren al het grootste deel van het bedrijf geworden. We kwamen tijd tekort om met de veters alles te doen wat we wilden. We leverden al aan bedrijven, maar nu kunnen we dat veel gerichter doen. En we kunnen onze artikelen uitbreiden: sinds een maand of vijf hebben we bijvoorbeeld nijntje-veters. Dat was mijn idee en daar hebben we de licentie voor gekregen. Wij mogen als enige in de Benelux die veters produceren en verkopen. Als echt Utrechts bedrijf is dat heel bijzonder. Dick Bruna kwam vroeger ook in de winkel. We hebben al bestellingen verstuurd naar China, Japan, Australië, Engeland, Duitsland en Singapore, maar ook naar het nijntje museum en de winkel van nijntje in Amsterdam.”

Veterpinken

De meeste klanten bestellen dus online veters, maar er blijven er ook mensen de winkel binnenlopen. Elke keer klinkt dan het ouderwetse winkelbelletje door de zaak. Zo komt er vrouw langs die op zoek is naar donkerblauwe veters die matchen bij haar nieuwe schoenen. Nadat ze samen met Bálint de goede kleur heeft gevonden, maakt hij de veters op een van de drie machines op maat en zet plastic veterpinken op de uiteinden. Binnen vijf minuten staat ze weer tevreden buiten.

‘In dat soort straatjes kom je nog winkels tegen die uniek zijn’

De machines worden gebruikt voor grote en kleine bestellingen. En voor plastic of ijzeren veterpinken. John en zijn schoonzoon krijgen allerlei bestellingen binnen, zoals veters voor werkschoenen van het personeel van een tuinbouwbedrijf en voor gymschoenen van leerlingen op scholen in België. “Maar ook voor kunstprojecten en korsetten”, vertelt John. “Daar gaat soms wel 5,5 meter aan veter in.” Dat zijn bedrijf zo zou groeien, had John vijftien jaar geleden niet gedacht. “In het begin kochten we rolletjes in van 25 meter veter, maar nu is dat gegroeid tot rollen van minimaal 2500 meter. Dat had ik vroeger niet kunnen verzinnen. We komen alweer ruimte tekort.”

Als het aan John ligt, gaat hij nog wel een tijdje door. Hij is trots op zijn veterwinkel. “Ik geloof niet dat er ergens anders iemand is die alleen maar veters verkoopt.” Volgens hem is het de enige in zijn soort. “In welke grote stad je ook komt, in de ‘belangrijkste’ straten zitten alleen maar dezelfde winkels. Je moet juist de zijstraatjes hebben, zoals de Springweg en de Lijnmarkt. In dat soort straatjes kom je nog winkels tegen die uniek zijn.”