Op de hoek van de Croeselaan en de Van Zijstweg is sinds gisteren een gigantische muurschildering van 190 vierkante meter te zien. Met de schildering wil illustrator Munir de Vries podium bieden aan initiatieven uit de Dichterswijk en het wijkproject Bijtankstation: een creatieve community dat buurtactiviteiten organiseert, waarvoor het vervallen tankstation aan de Croeselaan als beoogde vaste locatie wordt gezien. Maar dat is tot op heden nog niet gelukt.

Wat is de insteek van het Bijtankstation wijkproject?

“Het tankstation aan de Croeselaan staat al lang leeg en is aan het verpauperen. Daarom wordt het ook wel de holle kies van de Croeselaan genoemd. Er zijn veel ideeën uit de buurt om een nieuwe invulling aan het station te geven, bijvoorbeeld een ontmoetingsplaats. Er zijn al een aantal evenementen geweest, zoals een filmavond in de wasstraat. Toen de evenementen grootschaliger werden, vond de kraker van het pand het geen goed plan meer. Jammer genoeg is het nog niet gelukt om het pompstation ook daadwerkelijk als vaste uitvalsbasis voor de wijk in handen te krijgen. De locatie is nu niet meer beschikbaar voor alle goede ideeën en zo kwamen we op het plan voor de muurschildering.”

Wat staat er precies op de muurschildering?

“Er staan een aantal figuren op. Zo heb ik in het midden een tekening gemaakt met kinderen van de basisschool uit de buurt. Zij vonden dat er te weinig speelplekken waren. Dat heb ik in de tekening verwerkt. Ook staat er een vrouw met bokshandschoenen die staat voor stichting Fighting 4 Power. Zij geven vechtsporttraining aan vrouwen met een beschadigd zelfvertrouwen, om ze te empoweren. Maar er staat ook een skateboarder in een boerka op, geïnspireerd op een verhaal van de initiatiefnemer van skatepark de Yard, of een man die op zijn hond lijkt en toevallig voorbijliep toen ik met de muur bezig was. Alles in het werk heeft zijn verhaal.”

Hoe ontstond het idee om de verhalen af te beelden in de muurschildering?

“Ik had de schildering met eigen werk binnen een week kunnen maken. Maar de meerwaarde is dat ik het vanuit de bewoners heb laten komen. Ik vind het veel leuker om die verhalen te vertellen in plaats van mijn eigen verhaal. De schildering is een grote wijkparade. Voor de verhalen ben ik gaan wandelen in de wijk, dat was fantastisch om te doen. Je zit dan ineens in iemands woonboot. Zo krijgen gebouwen een gevoel, omdat je dan binnen geweest bent.”

Waarom zijn deze verhalen uit gekozen voor de schildering?

“Ik heb samen met schrijver en journalist Rosa Scholtens gekeken waar we overlap konden vinden in de verhalen, en daarvanuit ben ik ideeën gaan uitwerken. Tijdens de wandeling stuitte ik op geluiden uit de wijk over dingen die echt beter moeten. Zo worden de jongeren vaak vergeten; buurthuizen verdwijnen uit het niets en op het voetbalveldje ligt glas en groeien planten. Ze noemen dat in de buurt nu het poging-tot-doodslag-veldje. Zo krijg je vanzelf hangjongeren. Met die geluiden ben ik naar de gemeente gegaan zodat daar wat mee gedaan wordt.”

Binnenkort zijn ook de verhalen die niet op de muur vertegenwoordigd zijn te lezen en bekijken, tijdens een expositie die is opgezet door Munir de Vries en Rosa Scholtens in Restaurant de Branding aan de Croeselaan.