In de 2e Daalsebuurt zijn vier muurschilderingen van historische treinen. Ze staan op huizen aan het einde van de Goudsbloemstraat en de Meidoornstraat, waar ook de straatnaamborden hangen. Kunstenaar Robert-Jan Brink, ook wel de Verfdokter, ging er creatief mee om: op de Goudsbloemstraat integreerde hij het straatnaambord in de muurschildering, als bord op een perron.
Een tijdje geleden zijn in de hele buurt de straatnaamborden vervangen. Zo ook in de Goudsbloemstraat. Het oude straatnaambord is van de muur gehaald, en een nieuwe is teruggeplaatst op een paal naast de muur. Als gevolg is er een gat in de muurschildering ontstaan, en is de creatieve oplossing van de Verfdokter verloren gegaan.
DUIC-lezer Han, naar eigen zeggen groot fan van muurschilderingen, keek er raar van op en tipte de DUIC-redactie. “Het zijn nog steeds prachtige muurschilderingen”, schrijft Han. “Het is erg leuk hoe de verfdokter het straatnaambordje in de schildering heeft verwerkt, maar nu is er een lelijke, kale plek in de schildering. Erg jammer!”
Vervangen
Een opmerkelijk verhaal, en dus vroegen we het na bij de gemeente. Die laat weten dat alle straatnaamborden om de vijftien à twintig jaar worden vervangen, als onderdeel van regulier onderhoud. “Tegenwoordig worden geen borden meer op gevels geplaatst, maar alleen nog maar op palen in de straat”, laat een woordvoerder weten. “Dit is ook gebeurd in de Goudsbloemstraat.”
De gemeente erkent dat het effect heeft gehad op de muurschildering. “Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Om dit te herstellen, plaatsen we op beide plekken extra straatnaamborden terug op de gevel. Zo wordt de schildering weer in ere hersteld.”
De tweede plek is op de Meidoornstraat. Ook daar is een bordje uit een schildering gehaald. En hoewel het geen onderdeel was van de compositie, is ook hier een kale plek achtergebleven. Ook hier wordt een extra bord teruggeplaatst.
12 Reacties
ReagerenGoh! Topnieuws zeg!
kan de gemeente ook even kijken naar het nieuwe bordje op de Semarangstraat?
daar zit een spelfout in, er staat Semarangsstraat
Tja, ambtenaren, die kijken soms niet en denken soms ook niet als ze opdracht verzinnen.
Waarom die borden nu ineens weer aan een paal moeten? Bezigheidstherapie voor ambtenaren?
Nieuwe norm straatbewegwijzering (oid?), waar iemand vast een heel dossier en maanden werk aan gewijd heeft? Het verschil tussen aan een paal en aan een muur is er alleen niet echt, alleen in het hoofd van overijverige ambtenaar waarschijnlijk.
Tsja. Dat krijg je met dat geklieder op die muren. Even roept de goegemeente hoera. Maar voor je het weet is het een vervallen zooitje.
Ik vind het zoals het nu is geworden ook prima, misschien zelfs beter, maar waarom het bord zo nodig op een paal moet blijft wel een hele goeie vraag.
Er is wel degelijk een verschil tussen een bordje aan een muur of aan een paal, zie de onderste foto. Een bordje aan een paal is weer een sta-in-de-weg op de stoep en meteen ook een fietsstalling.
De voetganger is alweer de klos, want het gaat ten koste van het geroeptoeterde principe dat “er meer ruimte voor de voetganger komt”.
Dat de gemeente daar niet beter over nadenkt…
Mogen de bordjes dan ook terug op alle huizen die een gerenoveerde gevel hebben en waar na het verwijderen van het bordje eerder ook al een vergane (vaak voegloze) plek is achter gebleven?
Wat een geldverspilling al die muurschilderingen! Dit geld kan veel beter worden besteed aan iets nuttigs voor de gemeenschap. Nu verdienen alleen streetartbureaus eraan, terwijl de stad hierdoor steeds verder verloederd.
David, dat je geen fan bent van muurschilderingen kan en mag uiteraard!
Maar er zijn een heleboel mensen die ervan genieten, en met veel plezier de muurschilderingsroute doen.
Dus dit zijn imo nuttige gemeenschappelijke geldbestedingen.
René, het is uiteraard ook een persoonlijke voorkeur. Maar als je gaat zoeken, zie je dat een muurschildering tussen de 40 euro (simpele decoraties) en 250 euro (gedetailleerd, “kunstzinnig” werk) per vierkante meter kost. Tel de muren en de vele (honderden) vierkante meters bij elkaar op, en je hebt al gauw een kostenpost van tienduizenden euro’s. Natuurlijk heeft zo’n prijskaartje ook een maatschappelijke functie. Sommigen zouden het zelfs kunst noemen. Maar we moeten wel kunnen discussiëren over prioriteiten. Er zijn mensen die in de veronderstelling verkeren dat zo’n kunstwerk “gratis” is, maar zij zouden dat geld toch liever besteden aan ouderenzorg, schone straten, handhaving en veiligheid, enzovoort.
wat is dat toch, die muurschildering obsessie op deze website.
Klaas, omdat het een commercieel verdienmodel is geworden waar tal van streetartbureaus geld aan verdienen, en omdat het ook een prestigeproject is voor culturele instanties en gemeenten.
Dat moet vervolgens nog wel aan het volk verkocht worden onder het mom van “gratis kunst en cultuur”, vandaar dat er zoveel promotie voor wordt gemaakt. Maar de begrotingen worden, interessant genoeg, nooit bekendgemaakt.