In de rubriek Utrecht Volgens spreken we een bekende of onbekende Utrechter. Vaak met een actuele aanleiding en altijd met een paar standaardvragen over het leven in Utrecht.

Tientallen elektriciteitskastjes in Utrecht zijn de afgelopen jaren door kunstenaars omgetoverd tot kunstwerken: 55 in totaal. Deze zomer komen er 10 bij. Het project ‘Van Kastje naar Canvasje’, bedacht door de Utrechtse vrijwilligersorganisatie Thirty030, is terug. Na het succes van vorig jaar gaan Melissa de Gier en Marleen Bosman zelfstandig verder. De editie van dit jaar is in Pijlsweerd-Oudenoord en wordt gefinancierd door Ondernemersfonds Utrecht. Tot en met 1 juni kunnen Utrechters zich bij Melissa en Marleen melden als ze het saaie of lelijke transformatorkastjes in hun buurt zat zijn.

Hoe werkt het als mensen een idee hebben?

Melissa: “We hebben verhalen nodig uit de buurt. Daar kunnen wij eventueel ook een kastje bij zoeken. Een verhaal kan klein of groot zijn.”

Marleen: “Er staat een aanmeldformulier op de site.* Daarbij kunnen mensen aangeven of ze een specifiek kastje in gedachte hebben, of alleen een mooi verhaal. Wij gaan vervolgens kijken bij een kastje en zoeken uit wie de eigenaar is. Dat is bijvoorbeeld Stedin, de gemeente Utrecht, Ziggo of KPN. De meeste eigenaren willen meedoen.”

Melissa: “Als de aanmeldingen zijn gesloten, pakken we de kaart erbij en dan begint de grote, maar leuke puzzel. We willen een mooie spreiding. Ook kijken we naar de stijl van een kunstenaar en of die bij het buurtverhaal past.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Wat vinden jullie zo leuk aan dit project?

Melissa: “We willen lokale kunstenaars koppelen aan verhalen over de buurt. Het kan fijn zijn voor een kunstenaar om zich daardoor te laten inspireren. Voor de omgeving is het ook leuk, net als voor de buurtbewoners. Zij kunnen elkaar erover vertellen.”

Marleen: “Dat zijn twee mooie doelen: niet alleen het mooier maken van de stad, maar ook de verbinding in gang zetten en versterken.”

Melissa: “We doen het voor de stad en de kunstenaars.”

Welke buurtverhalen zijn jullie bijgebleven van vorige edities?

Melissa: “Het kastje op de Griftstraat heeft een heel mooi verhaal. Een vrouw wilde graag een kastje laten beschilderen voor haar buurman. Hij heeft ALS. Het kastje staat in het zicht van het bankje waar hij altijd met zijn hond zit. De vrouw wilde zo voor een lichtpuntje en een eerbetoon voor hem zorgen, omdat het een zware tijd is.”

Marleen: “Hij reed ook motor. Die staat ook op het kastje. Verder vind ik de kat bij de Oranjebrug ook erg leuk.”

Melissa: “Iemand liep daar altijd voorbij en kwam die kat dan tegen. Meerdere mensen in de buurt herkende die kat. Iemand zei ook: als ik hem tegenkom, weet ik dat ik bijna thuis ben. Ook waren er honden bevriend met hem. Toen de kat al was overleden, zochten ze hem nog steeds. Heel lief.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Wanneer gaan de kunstenaars aan de slag?

Marleen: “De schilderweek vindt plaats van 31 juli tot en met 6 augustus. De vernislaag over de kunstwerken doen wij daarna zelf. Dat is het beschermlaagje. Die coating beschermt tegen graffiti.”
Melissa: “De vorige ronde hadden we die nog niet, want er was niet genoeg geld voor. Nu wil iemand die coating doneren.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Hebben jullie een mooie herinnering aan Utrecht?

Melissa: “Ik begon drie jaar geleden bij Thirty030. Ik zat toen niet lekker in mijn vel. Het afstuderen bij de HKU lukte bijvoorbeeld niet. Bij Thirty030 ging ik hele toffe dingen doen en daar heb ik mezelf goed leren kennen. Ik leerde wat ik leuk vind en waar ik energie van krijg. Het heeft me zoveel gebracht. Utrecht en Thirty030 hebben me gevormd tot wie ik ben.”

Marleen: “Voor mij is dat de tijd dat ik bij de Beurs werkte. Ik kende daar iedereen en ging er dan ook vaak stappen. Het was een hechte Beurs-family. Dat was tijdens mijn studententijd. Daar heb ik veel mooie herinneringen aan: de mensen die ik toen heb ontmoet, het achter de bar staan en de leuke zomers.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Wat is jullie lievelingsplek in Utrecht?

Melissa: “Ik kom graag bij FuFu. Dat koffietentje zit sinds drie maanden bij mijn atelier om de hoek, bij Hooghiemstra. Ze nemen de tijd voor je koffie en de sfeer binnen is retro, gezellig en knus.”

Marleen: “Voor mij is dat Casa Ferreira in de Vinkenburgstraat. Het was jarenlang een snoepwinkel, maar nu is het een Portugees koffiezaakje. Mijn vriend en ik zijn bevriend geraakt met de eigenaar. Hij is Portugees en werkt samen met zijn vriendin.”

Melissa: “Café Ddadi is ook een aanrader. De eigenaar staat hier zeven dagen per week met een enorme glimlach.”

Utrecht is…

Marleen: “…thuis.”

Melissa: “…de perfecte mix tussen rust en drukte.”