In de rubriek Utrechts Verenigingsleven maken we kennis met een van de vele verenigingen uit de stad. Utrecht heeft verenigingen in allerlei soorten en maten, de hoogste tijd om die eens te leren kennen.

Gelach, geklim, geren en geklets. Dat is wat je hoort en ziet als je het terrein van survivalrunvereniging Trajectum betreedt. Op Sportpark Loevenhoutsedijk staat sinds kort een enorme hindernisbaan. De survivalaars zijn druk in de weer: ze klimmen in de touwen, hangen ondersteboven aan de balken en rennen in de rondte. Rode hoofden van de inspanning, maar het plezier spat ervan af. 

De gloednieuwe hindernisbaan is gemaakt van dikke houten balken. Er hangen netten, ringen, triangels, touwen en oude brandweerslangen aan. Ook zijn er zogenoemde monkey-bars. Als aapjes hangen de sporters aan de horizontale ladders en slingeren van de ene spijl naar de andere.

Wat is survivalrun eigenlijk? “Ik leg het altijd uit als de gevorderde versie van Mud Masters”, zegt Anne Wiltenburg. Ze is al een aantal jaar lid bij Trajectum. Dat geldt ook voor bestuurslid Desi van Roon. “Ik vergelijk het met de stormbanen van het leger.”

Tekst loopt door onder de foto

Bij survivalrun wordt hardlopen gecombineerd met hindernissen. Kracht, techniek, conditie, souplesse en doorzettingsvermogen komen allemaal samen in deze sport.

‘Stoutste dromen overtroffen’

Op 1 september opende Trajectum de nieuwe locatie op het sportpark tussen Ondiep en Overvecht in. Het is de grootste hindernisbaan van Utrecht. De vorige baan op Olympos was een stuk kleiner. Ook deelden ze die met de enige andere Utrechtse survivalrunvereniging: Simius Hircus. Alleen studenten kunnen hier lid van worden.

Trajectum werd opgericht in 2020 door oud-leden van Simius Hircus. In vijf jaar tijd groeide het ledenaantal flink. Nu zijn het zo’n 170 leden. Meer ruimte was dan ook zeer welkom. De vereniging is ontzettend blij met hun nieuwe baan. “Het heeft onze stoutste dromen overtroffen”, zegt Desi glimmend van trots. 

Tekst loopt door onder de foto

Een handjevol leden nam de taak op zich om een nieuwe locatie te zoeken en de baan grotendeels te ontwerpen. Ze vormden een speciale commissie. Er volgden gesprekken met de gemeente. “De commissie fietste zelf de stad door, op zoek naar een geschikte plek”, zegt Desi. “Wij waren ook al blij geweest met een stuk braakliggend terrein in een of andere berm. Dat we nu op een sportpark zitten is heel luxe.”

‘Niet de grond raken’

Op deze maandagavond zijn zo’n 60 mensen aan het trainen. De groep is verdeeld in drie niveaus: beginners, recreanten en de wedstrijdgroep. Voor beginners is er een periode van acht weken waarin ze de technieken leren en veilig leren klimmen. Ook wordt er gewerkt aan conditie en kracht. 

Als beginner leer je stapsgewijs de techniek, legt Anne uit. “Daardoor kan je vervolgens goed instromen.” Desi: “We bieden iedereen de ruimte om mee te komen doen.” Zo mogen geïnteresseerden altijd eerst een keer gratis meetrainen. “Het is wel handig om een beetje een basisconditie te hebben.” Survivalrun gaat het hele jaar door. “Er is altijd een harde kern die blijft trainen”, zegt Anne. “Eigenlijk gaan survivalaars altijd door, ook in de regen en de kou.”

Wie het leuk vindt, kan meedoen aan wedstrijden door het hele land. Deelnemers leggen daarbij een parcours af tussen de 5 en 25 kilometer. Het idee is dat je zo snel mogelijk alle hindernissen onderweg overwint en finisht. “Een van de regels is dat je de grond niet mag raken”, zegt Anne. “Doe je dat wel, dan mag je het net zolang opnieuw proberen tot je het opgeeft. Dan moet je je polsbandje inleveren.”

Tekst loopt door onder de foto

Verder geven vrijwilligers bij een hindernis van tevoren aan wat de bedoeling is. “Hoe je door de hindernis moet, ligt aan wat voor categorie je loopt”, zegt Anne. “Het kan bijvoorbeeld zijn dat de ene categorie onder de balken mag en dat een zwaardere categorie bovenlangs moet klimmen. Dat maakt het uitdagender.”

Buitenspelen 

De twee leden van de wedstrijdploeg hoeven niet lang na te denken waarom ze deze sport al jaren met veel plezier beoefenen. “Het buitenzijn,” zegt Anne, “en dat je eigenlijk gewoon aan het spelen bent. Ik vind het ook gaaf om te merken dat ik sterker word.”

“Het is een full body work-out”, vult Desi aan. Ze noemt verder de afwisseling als pluspunt. “Het is een sport die nooit stilstaat. Je kunt elkaar blijven uitdagen en allerlei gekke dingen doen. Bijvoorbeeld door nieuwe hindernissen te bouwen of nieuwe technieken uit te proberen die je iemand bij een wedstrijd hebt zien doen. Zo blijf je leren en word je sneller.”

Stilzitten

Zoals veel sportverenigingen draait ook Trajectum volledig op vrijwilligers. Gezelligheid staat hoog in het vaandel bij iedereen. Zo is er een maandelijkse borrel. Ieder kwartaal heeft de borrel een speciaal thema. Ook wordt iedere zomer een kampeerweekend naar de Ardennen georganiseerd. 

Anne is helemaal op haar plek bij Trajectum. “Ik heb nog nooit zoveel actieve mensen bij elkaar gezien”, zegt ze lachend. “Niemand van ons kan goed stilzitten. Het is gezellig en fanatiek tegelijk. We trainen hard en hebben net zoveel plezier.”