Dit verhaal is onderdeel van een serie over vrouwenvoetbal in Utrecht. Deze publicatiereeks is mogelijk gemaakt door een bijdrage van het Mediafonds Provincie Utrecht. Tekst: Carmen Esselink
In het hart van Utrechtse amateurvoetbalclubs bloeit het vrouwenvoetbal, gedreven door een diepgeworteld streven naar gelijkheid en inclusiviteit. Een gelijke behandeling vraagt mogelijk ook om een gelijke verdeling van de financiële middelen van de club, terwijl tegelijkertijd ook gekeken moet worden naar hoe inkomsten worden verworven en wat de ambities zijn. Hoe kiezen Utrechtse amateurclubs hoe ze hun geld verdelen?
Sebas Dubbeldam, bestuurslid bij u.c.s. EDO, onderstreept het belang van financiële investeringen in het vrouwenvoetbal, met name op het gebied van training en professionele ondersteuning voor damesteams. “We stoppen relatief gezien best wat geld in het vrouwenvoetbal”, legt hij uit. “Een voorbeeld daarvan is dat de recreatieve herenteams geen betaalde trainer hebben, terwijl de recreatieve vrouwenteams bij EDO wel een betaalde trainer hebben.” Deze investeringen zijn volgens het bestuurslid cruciaal om de groei en ontwikkeling van vrouwenteams binnen de club te stimuleren.
Het maken van dergelijke afwegingen is volgens het bestuurslid heel belangrijk, maar ook lastig. Dat heeft te maken met wat voor geld er binnenkomt. Zo komt er sponsorgeld binnen, contributie en ook kantinegeld. “Hoe moet je dat verdelen? Op ons eerste herenteam komt best wat publiek af en dat leidt tot veel omzet. Op de dag dat onze Vrouwen 1 thuis speelt zijn de inkomsten anders. We kiezen er als club voor om best wat te investeren in het vrouwenvoetbal, maar het blijft zoeken naar balans.”
Professionalisering versus lage contributie
Odysseus ‘91 staat volgens voorzitter Ann Haakman voor de uitdaging om selectievoetbal te professionaliseren, terwijl het de karakteristieke lage contributie wil behouden. “We zijn bezig met het professionaliseren van de vereniging en kijken naar de investeringen die we kunnen doen in selectievoetbal. De eerste teams willen natuurlijk heel veel, maar we zijn ook een club met lage contributie. Dus hoe verdeel je dat over alle teams? Het is zoeken naar een balans tussen selectievoetbal willen spelen en het clubkarakter houden zoals het is”, legt ze uit.
Volgens Ann Haakman is het zoeken in hoe de balans eerlijk kan blijven, omdat selectieteams evenveel contributie betalen als de lagere teams. De afweging heeft vooral te maken met betaalde trainers en het beschikbaar stellen van materiaal en ondersteuning. “Bij de lagere teams wordt er door mensen vanuit de club zelf training gegeven, die krijgen daar niets voor. Terwijl er bij de hogere selectieteams trainers met een contract rondlopen en daarvoor betaald worden. Dat is een grote kostenpost. Dus de vraag is: hoe houd je het eerlijk? Dat de lagere teams niet betalen voor de hogere teams, omdat die nou eenmaal die ambities hebben en zij niet. Daar zijn we nu veel mee bezig.”
Tegelijkertijd geeft de voorzitter aan dat haar club wel de ambities van selectieteams wil kunnen ondersteunen. “We hebben en houden teams die wel selectie spelen en waar het niveau ook hoger ligt. Dat willen we financieel ondersteunen, terwijl we ook voldoende aanbod houden voor alle niveaus.”
Meer geld en promotie voor mannenteams
Denk je dat er evenveel geld en aandacht gaat naar mannen- en vrouwenteams? Deze vraag krijgt Marlot, die speelt bij USV Hercules, voorgelegd. “Ik denk dat er meer geld en aandacht gaat naar de mannenteams. Ik weet niet of ik ooit bijvoorbeeld op het mannenveld heb gespeeld. En bij de wedstrijden van mannen is standaard meer publiek, maar er is ook meer promotie gericht op de mannenteams. Daar gaat het ook meer om prestatie en bij vrouwen is het: het is gezellig dat ze er zijn.”
Selectiestatus of niet
Bij Kampong Voetbal worden financiële afwegingen bepaald op of een team wel of geen selectiestatus heeft, vertelt Sanne Quarles van Ufford, bestuurslid bij de club. “Het vrouwenteam heeft geen selectiestatus. Het budget voor het eerste seniorenherenelftal stroomt logischerwijs voort uit het feit dat dat een selectieteam is. Als ons eerste vrouwenteam naar een selectiestatus gaat, hoort daar ook een selectiebudget bij. Het hoeft niet evenveel te zijn, maar de club moet het vooral serieus nemen. Onze mannen spelen in de derde divisie, wij spelen derde klasse. Dat daar andere belangen spelen, daar mag je realistisch in zijn. Daarom ben ik terughoudend om de minderheid financieel gezien naar boven gelijk te trekken. Het moet passen bij wat realistisch is. Het geld klotst niet tegen de plinten.”
Wel is onder andere de technische commissie van de club aan het kijken naar hoe zij het vrouwenvoetbal de komende tijd gaat vormgeven. “Er zou budget moeten komen vanuit de club om die tak op te zetten, bijvoorbeeld voor materiaaluitbreiding en vergoedingen voor trainers”, vindt het bestuurslid. “Dit moet in het technische beleidsplan komen te staan, waar ook de vergoedingen volgens de normale maatstaf uit volgen.”
Vooruitkijken
Uit de reacties van de gesproken clubs in Utrecht blijkt dat ze het beste voor hebben met hun vrouwentak, maar vooral uitdagingen zien in hoe ze de financiële middelen bij hun club voor eenieder zo eerlijk mogelijk verdelen. Door de verschillende belangen, ambities en niveaus binnen een club, blijft het zoeken naar een balans waarbij iedereen tevreden is. De vraag rijst dan ook of dat wel mogelijk is. Voor clubs met een kleinere vrouwentak is dit een grote worsteling en wordt er van seizoen tot seizoen geleefd, terwijl een aantal clubs met meer vrouwelijke spelers verder vooruit kunnen kijken in hun beleid. Uiteindelijk blijft gelden: financiële overwegingen spelen een cruciale rol bij het ondersteunen van vrouwenvoetbal binnen Utrechtse amateurclubs.
Gekoppelde berichten
Beleid en ambities in het Utrechtse seniorenvrouwenvoetbal: waar staan clubs en waar gaan ze heen?
Dit verhaal is onderdeel van een serie over vrouwenvoetbal in Utrecht. Deze publicatiereeks is mogelijk…
Grensrechters buiten het veld: doen Utrechtse amateurvoetbalclubs genoeg tegen grensoverschrijdend gedrag?
Dit verhaal is onderdeel van een serie over vrouwenvoetbal in Utrecht. Deze publicatiereeks is mogelijk…
Kleedkamerpolitiek: hoe zit het met gelijkwaardigheid buiten het voetbalveld in Utrecht?
Dit verhaal is onderdeel van een serie over vrouwenvoetbal in Utrecht. Deze publicatiereeks is mogelijk…
De toekomst van het Utrechts vrouwenvoetbal: hoe staat het er in de jeugd voor?
Dit verhaal is onderdeel van een serie over vrouwenvoetbal in Utrecht. Deze publicatiereeks is mogelijk…
Hoe welkom zijn vrouwen binnen de cultuur en tradities van Utrechtse voetbalverenigingen?
Dit verhaal is onderdeel van een serie over vrouwenvoetbal in Utrecht. Deze publicatiereeks is mogelijk…
1 Reactie
Reageren“gedreven door een diepgeworteld streven naar gelijkheid en inclusiviteit”
Goh, laat ik nu altijd hebben gedacht dat die dames gewoon gingen voetballen omdat ze dat leuk vinden. Maar kennelijk is niet alles wat het lijkt te zijn.