In Het Jaar Van interviewen we verschillende Utrechters waarmee we terugkijken op het afgelopen jaar en bespreken we bijzondere gebeurtenissen of ontwikkelingen. Tot en met de laatste dag van het jaar 2020 verschijnen er dagelijks verhalen in deze rubriek.

2020 gaat voor Utrechtse horecaondernemers ongetwijfeld in de boeken als een grillig jaar. Het was een onzeker jaar, waarin ondernemers steeds in afwachting waren van de volgende persconferentie. Wat zou deze keer het bericht uit Den Haag zijn: nog een lockdown, aangescherpte maatregelen, extra steunpakketten? Die onzekerheid maakte het lastig om verder dan twee weken vooruit te plannen. Het was het jaar waarin de Utrechtse horeca steeds opnieuw flexibel bleef. De meeste horecaondernemers hielden hun zaak draaiende, door zich aan te passen en door positief te blijven. Dit was het jaar van Utrechtse horecaondernemers Elza Voorhorst, Pieter Jonkers en Jitske Jongedijk.

Elza Voorhorst gaf FIG Food & Gym Bar een andere invulling

FIG Food & Gym Bar aan de Kaatstraat is waar sport en horeca samenkomen. Hier worden full body workouts gecombineerd met ontbijt, lunch, diner.

Elza: “Je kan hier een uur lang lekker knallen – sporten in een kleinere groep, onder begeleiding van een trainer. Na het sporten kan je hier nog even blijven hangen om koffie of een biertje te drinken.

We gingen open op 8 mei 2019. We waren nog geen jaar bezig en toen kwam corona. Nu moeten we heel flexibel zijn in wat je kan en mag doen. Dat betekent dat we sinds maart onze sportlessen in het restaurant geven, dus we hebben heel het restaurant leeggehaald. Dat hadden we van tevoren ook niet bedacht. Qua restaurant zijn we overgestapt naar een co-working space. Want we merkten dat er zo veel mensen thuiswerkten. Veel van onze gasten kwamen bij ons even op de laptop werken. Toen hebben we abonnementen verkocht waarbij je onbeperkt thee, onbeperkt koffie en een lunch kreeg. Daarmee kon je gewoon de hele dag bij ons komen werken. Het licht en de hoge ramen maken het een fijne plek om de hele dag te zitten.

Het was een ontzettend speciaal jaar door corona. Als ondernemer heb je een plan voor jezelf, je weet waar je naartoe wilt werken. Aan de ene kant moet je positief en flexibel blijven, en maar gewoon meegaan in de regels die je worden opgelegd. Daardoor kom je wel op ideeën waar je anders misschien niet op was gekomen. Maar aan de andere kant vergt het veel van je energie. We waren na de eerste lockdown net weer lekker op poten en onze gasten hadden ons weer gevonden – en toen werden alle groepslessen weer stopgezet en moesten we iets anders bedenken. Ik merk dat er de rek er nu wel een beetje uit is. Je wilt weten waar je aan toe bent. Maar we gaan het wel redden, hoor! We komen er wel uit.

Het is heel snel gegaan, dit jaar. Ik kan me bijna niet voorstellen dat het over een paar weken alweer voorbij is. Het was ook een jaar waarin ik mezelf versteld heb doen staan van hoeveel veerkracht ik heb en hoe positief ik in het leven kan staan – en sta. Het was ook heel rommelig jaar, waardoor ik vooral heel veel zin heb ik 2021. Ik hoop dat er dan weer van alles mag en kan. Dat je als ondernemer weer kan doen waar je goed in bent. Dat je mensen blij kan maken en dat je kan inspelen op mooie kansen, wanneer die zich voordoen.

Tekst gaat verder onder afbeelding

Pieter Jonkers begon aan nieuw avontuur Badhuis

Het badhuis aan het Willem van Noortplein was vroeger een plek waar mensen om de week samenkwamen om te douchen. De publieke douches zijn nu weg, maar het samenkomen blijft.

Pieter: “Het nieuwe Badhuis krijgt een buurtfunctie, waar alles kan. We gaan lunch en diner serveren, die gaan van eenvoudig tot meerdere gangen. De borrelkaart van bitterbal tot oester. Heel breed.

De buurt heeft de laatste tijd een soort upgrade gehad, maar er is nog weinig horeca. Daarom wil ik een tof buurtrestaurant openen. De afgelopen maanden hebben we dit vroegere badhuis helemaal opgeknapt. De inrichting is geïnspireerd op de Amsterdamse School, natuurlijk met mooi tegelwerk. Heel anders dan Badhu, wat het hiervoor was. Dat was een restaurant in meer Arabische sferen, met shared dining en juist een donkere inrichting. Ik heb besloten het roer om te gooien en de inrichting van het restaurant weer licht te maken.

In mei kreeg ik Badhuis aangeboden. Toen ik eenmaal binnen liep, kon ik gewoon geen nee zeggen. On-danks corona. Daarna is het snel gegaan. We hebben meteen plannen gemaakt en een architect in de arm genomen. De sleutel kreeg ik in augustus en toen zijn we gaan verbouwen.

De vraag was toen of we in oktober al open konden. Maar nee, toen kwam de tweede lockdown. Toen ben ik veel zelf gaan doen voor de verbouwing, om de kosten toch een beetje in te perken waar het kon. Het is te hopen dat de lockdown tegen het eind van het jaar voorbij is. Voordeel is wel: ik ben nog niet echt in business. Ik heb dus ook nog geen personeel uit te betalen. Dat scheelt. Daarbij heb ik nu eindelijk de vergunningen binnen, die had ik al in juni aangevraagd bij de gemeente. Dat was een tijdrovend proces, maar nu heb ik ze eindelijk dus ik kan binnenkort echt open. Zo komt alles toch samen.

Het is een bijzonder jaar, zeker. Maar ik kijk goed terug op 2020. Ik heb mijn plan, restaurant Badhuis, waar kunnen maken. Je werkt zo toch toe naar een nieuw avontuur. Dus ik ben superpositief en ik ben blij. Natuurlijk, het is zwaar, maar we zetten door.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Jitske Jongedijk ging On Tour met Spekuk

Spekuk is een Indonesisch restaurant aan de Drieharingstraat met een huiselijke sfeer en waar de bezoekers hutjemutje op elkaar zitten, zo is het althans in normale omstandigheden.

Jitske: “Het moet voelen alsof je bij je Indische familie op bezoek bent. Het moet voelen alsof je bij je Indische familie op bezoek bent. Of je nu alleen bent of met vrienden en familie, je bent altijd welkom bij ons. Ik heb de koksopleiding afgerond, in verschillende restaurants gewerkt en kon op een gegeven moment Restaurant De Garde overnemen in de Drieharingstraat.

Maar de straat veranderde en ik wilde mijn eigen concept neerzetten. Daar is Indonesisch restaurant Spekuk uitgekomen, dat nu sinds vier jaar open is. Met een rijsttafel heb je eigenlijk altijd te veel gerechten, en daarom doen wij rames: je krijgt een eigen rijsttafel die je zelf kunt samenstellen van de gerechten op de kaart.

Dit jaar was een rollercoaster, waarin je alles probeert. Spekuk is een kleine zaak. Dat is met de anderhalvemeterregel erg lastig. Het hele concept viel gewoon weg. Op een zondag moesten we na een uur dicht, met nog allemaal eten in de koelkast. We hebben toen een soort take away geïmproviseerd, maar daar sta ik niet achter.

Het moet allemaal wel kloppen, met biologisch afbreekbare bakjes, een goed kassasysteem en een bestelplatform op de website. Ik had dat tijdens de eerste lockdown net opgezet en toen mochten we weer open. We zijn wel doorgegaan met take away. We bezorgen ook zelf, we hebben twee fietsen en ons eigen personeel komt het eten warm afleveren. Ook leuk om eens bij je vaste gasten thuis te komen.

Met Spekuk On Tour gaan we langs plekken waar weinig eten te bestellen is, bijvoorbeeld het dorp waar mijn ouders wonen. Daar komen we rijsttafels per twee personen verkopen. Via kennissen laten we weten waar we naartoe komen. Vorige week hebben we zo 120 mensen te eten gegeven. Het was een uitdaging, voor zoveel mensen tegelijk koken. Dat hadden we nog nooit gedaan.

In het begin van dit jaar dacht ik soms ‘wat moet ik nou’. Maar voor iemand die normaal zes dagen per week werkt, is stilzitten geen optie. Dan trek je toch je eigen plan. Het is niet een leuk jaar, maar het geeft je wel de ruimte om out of the box te denken. Sommige dingen werken gewoon. Anders had ik dit denk ik niet geprobeerd.”