Utrecht is weer een gigantische muurschildering van De Strakke Hand rijker. Het nieuwe werk, van meer dan 14 meter hoog, toont de Luitspeler van de Utrechtse schilder en caravaggist Dirck van Baburen. De muurschildering in Kanaleneiland is geplaatst in opdracht van het Centraal Museum en ter promotie van de tentoonstelling Utrecht, Caravaggio en Europa. DUIC sprak met oprichter van De Strakke Hand, Michiel Meulemans.
De muurschilderingen van collectief De Strakke Hand zijn vaker te zien in Utrecht. Het metershoge werk aan de Asch van Wijckskade van Pyke Koch is een voorbeeld, maar ook het affiche van de Sleutelkoning op de hoek van de Wittevrouwenstraat en de Ridderschapstraat is van hun hand.
De samenwerking met het Centraal Museum begon zo’n twee jaar geleden. Van een aantal werken die in het museum hingen, heeft het collectief toen levensgrote posters gemaakt. Deze werden geplakt op verschillende gebouwen in de Utrechtse binnenstad ter ere van de opening. De posters waren van tijdelijke aard, maar het was een geslaagde actie. Michiel Meulemans: “De levensgrote oude meesterwerken in het straatbeeld waren uniek en hadden een positieve impact op het straatbeeld.”
“Niet lang daarna zaten we voor het eerst aan tafel bij directeur Bart Rutten. Samen met hem hebben we gekeken naar duurzamere opties. Zo zijn we op het idee gekomen om de meesterwerken op groot formaat na te schilderen. De eerste keer dat we dit deden was vorig jaar, voor de tentoonstelling van Pyke Koch. Dat werk is nu al ruim een jaar te zien op de Van Asch van Wijckskade (in de binnenstad vlakbij het Nijntje pleintje) en zorgt nog steeds voor positieve reacties.”
Samen met de gemeente Utrecht en Utrecht Marketing werd het plan opgevat om ook voor de tentoonstelling Utrecht, Caravaggio en Europa muurschilderingen aan te brengen. Op meerdere gebouwen in Utrecht komen meesterwerken van Utrechtse caravaggisten Het eerste werk (de Luitspeler van Dirck van Baburen) is nu afgerond en is te vinden aan het Attleeplantsoen in Kanaleneiland.
(Tekst loopt door onder de foto)
Hoe verloopt de voorbereiding tot het maken van zo’n groot schilderwerk?
“Het Centraal Museum laat ons een aantal werken kiezen uit haar vaste collectie. Vervolgens gaan we op zoek naar een geschikte muur. Als die is gevonden, maken we digitale ontwerpen. In overleg met het museum en Marketing Utrecht wordt een ontwerp gekozen. Een gebouw is nooit exact dezelfde vorm als een schilderij, dus er komt altijd het nodige pas- en snijwerk bij kijken. De Luitspeler heeft op het schilderij bijvoorbeeld een behoorlijke nekpartij, die in onze uitvoering niet meer zichtbaar is. Eigenlijk hebben we de luitspeler daarmee een stukje knapper gemaakt. Om het werk in zijn geheel te kunnen zien, zullen de mensen toch naar het museum moeten gaan. Zo is de cirkel weer rond.”
Heb je het oorspronkelijke doek (Luitspeler van Dirck van Baburen) bekeken in het museum?
“Jazeker, en de rest van de collectie ook. Het is ongelooflijk om te zien hoe gedetailleerd sommige werken zijn. Er zijn soms talloze verschillende kleuren gebruikt per vierkante centimeter doek. Het is een hele uitdaging om die finesses terug te laten komen in de uitvergrotingen. Tel hierbij op dat de muren van gebouwen vaak nogal oneffen zijn, dat maakt het er niet gemakkelijker op.”
De afgelopen dagen is het herfstweer geweest; hebben jullie wel gewoon kunnen werken aan de muurschildering?
“We hebben echt pech gehad met het weer. Regen zorgt ervoor dat de verf uitloopt. Daardoor hebben we meerdere malen stukken die al af waren, achteraf moeten bijwerken. Maar het is gelukt en we zijn tevreden met het resultaat. Dit is overigens mede te danken aan de materialen waarmee we werken. Deze kunnen wel tegen een stootje. Zolang het niet vriest, kunnen wij werken.”
(Tekst loopt door onder de foto)
Hoe behoud je het overzicht bij het werken aan zo’n grote muurschildering, doe je regelmatig tien stappen achteruit om het goed te bekijken?
“Hoe groter het oppervlak, hoe lastiger het is om overzicht te houden. Heel kort gezegd, komt het erop neer dat we eerst een lijntekening op de muur maken die we vervolgens inkleuren laag voor laag. Op die manier wordt het beter behapbaar. Uiteraard hebben we te allen tijde een afdruk van het originele werk bij de hand om te vergelijken. Om het goed te kunnen bekijken, moet je inderdaad steeds een aantal stappen achteruit doen. Dat is best een gedoe. Met locaties van deze afmetingen werken wij met een hoogwerker. Om te kunnen kijken, moet je daar dus elke keer af en weer op.”
We zien steeds meer muurschilderingen van De Strakke Hand in de stad verschijnen. Hoe is het om de stad op deze manier te voorzien van kunst?
“Alle leden van De Strakke Hand komen uit de creatieve sector. De meeste zijn al lange tijd met elkaar bevriend. Ieder van ons heeft zijn eigen specialiteit en we vullen elkaar goed aan. Het is fijn om samen te werken aan dit soort mooie projecten. Utrecht is onze basis en het geeft veel voldoening om de stad een stukje mooier te maken. En de positieve reacties van het publiek zijn natuurlijk ook fijn.”
Wie heeft er allemaal gewerkt aan dit specifieke werk?
“Willem Verweyen en Eric Wijnvoord hebben met name bijgedragen tijdens de opstartfase. Het echt gedetailleerde schilderwerk is uitgevoerd door Susan Mertens en Stefan van den Heuvel.”
Wordt vervolgd?
“Er staan twee vergelijkbare werken op de planning. Waar deze precies komen, is nog geheim. Maar ik kan alvast verklappen dat het opvallende locaties zijn en dat de werken minstens zo groot worden als de Luitspeler. More to come!”
20 Reacties
ReagerenKnap werk !
Mooi! En goede plek ook daar nabij een van de toegangsaders tot het stadscentrum
Een speler met een luit. Goed dat Denk deze religieuze/exclusieve ‘slap in the face’ ter discussie heeft gesteld…
Erg mooi. En een goed initiatief. Hoop dat ze de blinde muur aan de St Jacobstraat ( vlak voor de brug) ook een keer verrijken met een prachtige voorstelling. Mooie zichtslocatie ivb met veel verkeer. En een geweldige kans voor een gepast eerbetoon aan Anton Geesink. Die woonde daar zeer vlakbij in de Kroonstraat. Op het Gemeentelijk archief zag ik een mooie foto. Anton,als een reus staand tussen medebewoners en buiten hangende was. In stemmig zwart wit. Lijkt me een mooi eerbetoon aan een grote Utrechter, en Wijk C.
Mooi ! Graffitispuiters: zó moet het dus !
Ik ben benieuwd hoelang het duurt voordat deze muur onder de tags en andersoortige graffiti zit, ik ben bang dat we 2019 niet halen.
Mooi. Ze mogen mijn muur ook wel beschilderen.
Dit is toch prachtig. Kunnen we niet veel meer muren in Utrecht op deze manier beschilderen.
leuk hoor. Knap ook.
Prachtig. Hoe je saaie bouw enorm op kunt leuken.
Super!
@Fame
Ik vraag me nu af welke tag dat zal worden… 😛
Echt schitterend. Die van Koch bewonder ik ook nog elke dag.
Ik liep er laatst langs en was niet op de hoogte dat het gemaakt werd. Het is erg indrukwekkend, zowel qua omvang als kwaliteit. Echt een aanwinst, wat mij betreft volgen er meer.
Prachtig en knap gedaan de muurschildering
Geweldig mooi !
Een aanwinst voor de stad, musea en de stad raken meer bij elkaar betrokken. Het een versterkt het ander.
Ik hoop dat de musea en Utrecht marketing hetzelfde gaan doen als Den Haag. Daar zijn bij de stijl tentoonstelling allerlei gebouwen met een Mondriaan werk beschilderd. Bovendien hadden alle winkels in het centrum afbeeldingen van Mondriaan op de winkelruit. Dat gaf een enorm verbindend effect. Daarmee komen de musea het centrumleven in.
Prachtig ! Meer muren doen !
Ik vind het een een blunder eerlijk gezegd.
Voorheen zag je gewoon lelijke en grauwe flatgebouwen. Wat men met de muurschildering bereikt heeft, is niets anders dan extra benadrukken hoe ongelofelijk lelijk de betonnen gebouwen ernaast door vergelijking wel niet zijn. Een aap – gouden ring verhaal, waarbij in dit geval de gouden ring nota bene extra benadrukt hoe lelijk de aap in vergelijking wel niet is. Ik vind het een pijnlijke vergissing.
Had gewoon dat hele flatgebouw voorzien van een modern, fris en vrolijk laagje verf en de hele buurt was opgeknapt! Nu zie je eigenlijk alleen maar extra hoe lelijk die gebouwen zijn….
Grappig dat vastgoedman Scherpschutter, u weet wel diegene, die vindt dat de allerarmste zo ver mogelijk van het centrum, in goedkoop gebouwde hokken, die zo veel mogelijk moeten opleveren voor op geldbeluste vastgoedjongens, ineens over lelijkheid begint. Dat is precies waar zijn wereldbeeld voor staat.
En natuurlijk iedere opfleuring van het publieke domein keihard afkeuren. Want de wereld moet saai en lijk zijn en al het geld moet naar de 1%.