In Utrecht is de naam Staffhorst al sinds de 19e eeuw bekend van de drank en uit de 20e eeuw ook van de muziek. De muziekzaak kende van het begin af aan drie onderdelen: platen, afspeelapparatuur en muziekinstrumenten. De platenwinkel ging al eerder ten onder, maar in 2013 kwam er na driekwart eeuw ook een einde aan de instrumentenwinkel. Muziek Staffhorst was kort voor de Tweede Wereldoorlog opricht door een pianist-accordeonist.
Harry Staffhorst (1903-1973), telg uit de bekende Utrechtse slijterijfamilie, werkte vanaf 1925 als muzikant. Hij speelde piano bij Hotel De Leyen in Bilthoven en in de Utrechtse artiestensociëteit Musica. In 1926 ging Staffhorst als lid van een scheepsorkestje naar Buenos Aires met de Koninklijke Hollandsche Lloyd. Naast klassieke piano speelde hij aan boord jazz op accordeon. Daarna werkte hij periodes in verschillende Nederlandse steden, zoals bij Dancing La Gaité in Den Haag. Harry gaf radio-optredens voor de KRO en AVRO. Na zijn huwelijk met Greet Jonker en de komst van twee kinderen bleef hij nog even rondreizen, om zich in 1935 blijvend in Utrecht te vestigen, waar hun derde kind werd geboren.
Tekst loopt door onder de afbeelding
Om het ‘vaste’ bestaan mogelijk te maken, opende Staffhorst in april 1937 een muziekwinkel aan de Drieharingstraat 5. Volgens de advertentie verkocht hij zowel grammofoonplaten ‘in alle genres’ als grammofoons (afspeelapparatuur) en muziekinstrumenten, waarbij hij de accordeon apart vermeldde. Als beeldmerk diende echter een saxofoon. De winkel had ook een kleine studio waar men een ‘Natuurgetrouwe opname van Uw stem, zang of spel’ kon laten vastleggen op plaat. Ondertussen bleef Harry ook optreden, werkte als pianist bij dansschool Zegers en gaf accordeonles. In de oorlogsjaren verhuisde het gezin Staffhorst van Tuindorp naar de verdieping boven de winkel.
Nieuwe generatie
Midden jaren vijftig kwamen de drie zoons Hein, Will en Harry Staffhorst in de zaak. Tussen de broers ontstond een taakverdeling in platen, muziekinstrumenten en audioapparatuur. Daarbij pasten ook aparte winkelruimtes en daarom werden de buurpanden Drieharingstraat 7 en 9 in gebruik genomen voor de apparatuur en de instrumenten. Enkele jaren later kwam Wim Vocking in dienst, die samen met Harry junior de electronica-afdeling groot zou maken.
Tekst loopt door onder de afbeelding
In 1963 opende Staffhorst een vestiging aan de Nachtegaalstraat 9, waar grammofoonplaten, bandrecorders, pickups, radio’s en tv’s werden verkocht, maar geen muziekinstrumenten. Bijzonder was daar de platenautomaat waarmee men ‘ook na 6 uur’ muziek kon kopen. Bijvoorbeeld ‘de nieuwe Rolling Stones’, Satisfaction, waarmee Staffhorst in 1965 lokaal adverteerde. Dat men aansluiting vond bij de jeugdcultuur, blijkt ook uit de verkoop van kaartjes voor Flight to Lowlands’ Paradise in 1967. Lowlands-ontwerper Arne Zuidhoek maakte ook drukwerk en tasjes voor Staffhorst.
Staffhorst senior had nog de leiding maar trad soms op in heel andere genres, zoals in 1967 met een ‘heerlijk programma uit de oude doos van Louis Davids en andere vroegere cabaretgoden’. Kennelijk zong hij zelf, en niet slecht volgens het Utrechtsch Nieuwsblad: ‘Het volume van de geroutineerde Staffhorst mag dan zijn teruggelopen, het métier beheerst hij nog ten volle en de ijzersterke teksten, gedoopt in de rechtlijnige Hollandse humor en sentimentaliteit, weet hij tot de laatste druppel uit te buiten.’ Zes jaar later zou Harry Staffhorst onverwachts aan een hartaanval overlijden, in zijn eigen zaak.
Tekst loopt door onder de afbeelding
Paardenveld en Vinkepand
In 1973 opende Muziek Staffhorst een vestiging in het nieuwe Hoog Catharijne. Die aan de Nachtegaalstraat werd toen gesloten, de Drieharingstraat bleef open en werd zelfs uitgebreid. In de oude biljartzaal achter hotel-restaurant Noord-Brabant (naar Hoog Catharijne vertrokken als Hoog Brabant) kwam een grote afdeling klassieke muziek, die een goede naam zou krijgen vanwege het deskundige personeel. Tegelijkertijd verhuisden de muziekinstrumenten van Will Staffhorst naar Paardenveld, bij de parkeergarage. Deze locatie kreeg Staffhorst toegewezen omdat hun centrale magazijn aan de Kaatstraat werd gesloopt.
Een grote stap zette het bedrijf in 1989 met de aankoop van het Vinkepand op de hoek Vredenburg-Catharijnekade. Staffhorsts nieuwe elektronicawarenhuis daar werd geopend door maar liefst drie prominenten: Chriet Titulaer, Anton Geesink en burgemeester Vos-van Gortel. Boven de deur stond: ‘Meer in muziek, groot in geluid, best in beeld’. De platenzaak aan de Drieharingstraat bleef. Wel opende Staffhorst in 1990 een speciale cd-winkel aan de Sint-Jacobsstraat 8, die ondanks het aanbod van 100.000 cd’s al snel weer sloot. In 1995 trad Hein Staffhorst uit de platenzaak, die aan de Drieharingstraat verder ging als Ear & Eye. Later werd dit Boudisque, dat in 2009 failliet ging. Platenzaken hadden het moeilijk door internet en MediaMarkt. Die brachten ook de elektronicawinkel tot wankelen. Ondanks aansluiting bij de RAF-keten moest Staffhorst Electronics in 2009 het Vinkepand verkopen.
De muziekinstrumentenwinkel op Paardenveld ging in 2013 als laatste failliet. Er waren honderden liefhebbers bij de veiling van de inventaris. Zo kwam er na ruim 75 jaar een definitief einde aan Muziek Staffhorst. Oud-directeur Wim Vocking vertelde in het AD: ‘Er zit geen emotie meer in de handel, en als winkel heb je geen toegevoegde waarde. Mensen laten zich in een winkel voorlichten en struinen vervolgens thuis het internet af om het ergens voor een euro minder te kopen’.
Mede gebaseerd op artikelen van Bettina van Santen in Tijdschrift Oud-Utrecht dec. 2012 (p. 172-177) en Marcel Bovy in Tijdschrift Oud-Utrecht aug. 2017 (p. 124-129).
Arjan den Boer
15 Reacties
ReagerenEr was ook een winkel aan het Willem van Noortplein!
Ik kwam in die laatste jaren weleens in de muziekinstrumentenwinkel aan het Paardenveld en moet zeggen dat het faillissement me destijds weinig verbaasde. Die winkel had van een hoop weinig en weinig van een hoop. Veel verschillende instrumenten te koop, maar vaak instapmodellen en -merken en zocht je iets specifieks dan was het er niet, of in ieder geval niet in de winkel.
Detailhandel in instrumenten maakt alleen serieus kans tegen online verkoop als je meerwaarde kan bieden voor de klant, door specialisatie (meer bijzondere of hoge kwaliteit instrumenten) en door kennis. Dirk Witte doet het bijvoorbeeld voor gitaren.
Interessant erhaal. Was ooit echt een naam in Utrecht.
De link aar het Lowlands festival is ook een zeer lezenswaardig stuk.
Goede herinneringen aan de diverse zaken van Staffhorst. Internet drukte helaas de handel weg en daarmee hun goede adviezen.
Keep up the good work! Enorm interessant deze artikelenreeks. Tip: artikel over de stadhuisdrukkerij? Die zat in de steeg naast de bibliotheek aan de gracht.
Geweldige herinneringen aan deze uitstekende platen- en CD-zaak, en ook aan Boudisque, met inderdaad in alle vestigingen heel deskundig en prettig personeel. Ze hebben ook nog een flink aantal jaren een vestiging gehad op de hoek van de Antonius Mattheuslaan in Tuinwijk, heel handig voor mij om in mijn lunchpauze even binnen te lopen! Enkele jaren geleden heeft een nazaat van Staffhorst het nog even geprobeerd met een erg sympathieke winkel daar vlakbij, in de Pieter Nieuwlandstraat. Heeft het jammer genoeg ook niet gered. Zelfs in Amersfoort hadden ze jarenlang een winkel. Fijne herinneringen!
als ik aan platen denk, denk ik ook aan Kareltje op de Mariaplaats!
@passalacqua inderdaad Kareltje op de Mariaplaats.
Maar Staffhorst had ook een Importkelder in de Drieharingenstraat.
Met de zwart / witte blokjesvloer.
Met ook 12″ Importplaten.
Die ” rooie” stond daar achter.
Hij deed het goed daar.
Ik kwam ook bij Kareltje ( bij Flip en Corne) maar zeker ook bij de Staffhorst Importkelder.
Dat was in de jaren 80.
mooi artikel….Mijn herinneringen zijn allemaal Hammond orgel gerelateerd in de Catharijne en Paardeveld vestigingen en met name die alleraardigste meneer van Dijk van de technische dienst die altijd voor je klaar stond als er iets kapot was.Ik heb het over de jaren 70,lang geleden,,,Roemruchte organisten als Aart van de Beek, Loek van de Stam hadden veel impact met hun kennis, Mooie tijd was het. De ironie wil dat we tegenwoordig naar zuid Duitsland gaan bij Thomann niet alleen voor het assortiment maar zeker ook voor de deskundigheid,,,,Ook een heerlijk familie bedrijf net als het Utrechtse Staffhorst destijds…. vr gr van mij
In de jaren 90 bij Staffhorst op het Vredenburg gewerkt.Was een leuke baan totdat ze gingen samenwerken met Raf.Je kon op je vingers natellen dat het fout zou gaan
In de loop van de jaren ‘50 emigreerden heel wat Nederlanders naar Canada en Australië. De achterblijvers – mijn opa in dit geval, geboren eind 19e eeuw – ‘toog dan’ in zijn woorden, ‘naar de Drieharingstraat’ om daar een gesproken groet voor het gezin van zijn zoon op te nemen. Die groet werd opgeslagen in de groeven van een bakelieten 78-toerenplaat die door de firma Staffhorst werd geperst. Na het voltooien van deze productie werd deze zorgvuldig verpakt en verzonden per zeepost (!) naar het zuiden van Australië waar mijn ondernemende familie zich gevestigd had.
Was een mooi zaak met veel keuze. Met schoolvriendjes na schooltijd (en ook wel eens tijdens :-)) platen luisteren.
Op de oude foto kon je nog rustig door de Drieharingstraat lopen, nu is er geen doorkomen meer aan (hoezo brandveilig ?)
Ik heb verrast dit verhaal gelezen, en naar de foto’s gekeken. heb hier als geluids- en TVtechnicus gewerkt van 1970 tot 1973. Mijn werkplaatsje was op de zolder van nummer 5. Aan de voorkant, waar het raam openstaat. Aan de achterkant was de werkplaats van Alceo Curina. Een alleraardigste man, en een vakman van het zuiverste water. Hij kon een accordeon repareren, van een nieuwe balg voorzien en stemmen. Ook een gitaarhals weer vlakken. Heb nog steeds een gitaar, van hem gekocht. Ook die Corry op de foto van de platenzaak, veel leuke gesprekken gehad.
In menig tussenuurtje van school in de jaren 80 in Paardenveld geweest om te kijken naar gitaren waar ik destijds alleen nog van mocht dromen. Er hing altijd een specifiek luchtje, absoluut niet vies maar anders dan in andere winkels en sindsdien in mijn geheugen gegrift en geassocieerd met de Music Hall. Of dat nu door het gebouw kwam of door de inventaris leerde ik een paar maanden geleden toen ik aan de achterzijde van de parkeergarage bij Kamera Express aan de Kroonstraat binnen stapte. Alsof ik gewoon weer bij Staffhorst binnen kwam!