Hij had al een proeflokaal op de Nieuwe Gracht en een café in de Willem de Zwijgerstraat. Hij is de drijvende kracht achter het culinaire evenement Uitgekookt op het
Lepelenburg. Zorgde er ook nog eens voor dat Oog in Al een stadsstrand kreeg. Maar dat vond toonaangevend horeca-ondernemer Sindney Rubens  niet genoeg. Een paar maanden geleden opende hij restaurant Brass op het Janskerkhof. De verhalen over deze nieuwe zaak waren hoopgevend. Tijd om eens langs te gaan.

Eerste indruk

Het pand dat ooit onderdak bood aan de HKU en uitzendbureau Susa is flink verbouwd maar behield gelukkig alle monumentale elementen. Bij binnenkomst zien we aan de rechterhand een sfeervolle bar, links is de fraaie eetzaal. Er is een achtertuin waar bij goed weer gegeten kan worden. Wie met zijn gezelschap geheel privé wil eten, kan terecht aan de “keukentafel”,  een prachtige kamer waar maximaal 12 personen kunnen aanschuiven. Er hangt bij Brass een prettige sfeer.

Bediening

Gastvrouw van deze avond is Maartje, de vriendin van Rubens. Wij hebben vaak het een en ander aan te merken op bediening in de Nederlandse horeca. Daar is hier geen enkele reden toe. Deze gastvrouw heeft er zin in, houdt ons tafeltje in de gaten zonder opdringerig te zijn, heeft verstand van zaken. Een gastvrouw in de letterlijk zin van het woord. Kortom, we voelden ons  thuis.

De kaart

We beginnen met een biertje (keuze uit Brand, Heineken en een Utrechts biertje) en glas witte wijn. De keuze valt op een Nieuw Zeelandse Sauvignon Blanc (Matua Marlborough). Hij wordt eigenlijk niet per glas verkocht maar daar wordt niet moeilijk over gedaan. Wij krijgen hem vanavond per glas en als tegenprestatie drinken we de fles leeg. Het  brood komt van bakkerij Bond & Smolders

De kaart is overzichtelijk. Er worden geen spectaculaire culinaire avonturen beloofd. Wij laten het verrassingsmenu aan ons voorbij gaan.

We bestellen als voorgerecht de coquilles en de carpaccio. Dat laatste gerecht is de afgelopen jaren geëvolueerd  tot een bord vlees met de meest onzinnige toevoegingen. Dat Brass dit op de kaart zet, verbaast ons. Of zouden zij wel weten hoe het hoort te smaken? Inderdaad, dat weten ze.  De carpaccio op onze tafel komt dicht in de buurt van de oorspronkelijke versie. Geen sla, uien of een bak kaas. Maar wel  vlees dat door een juiste behandeling in de keuken  nog sappig en stevig van structuur is.  Op het vlees een paar strepen heerlijke mayonaise, wat krullen eendelever en de carpaccio uit Harry’s Bar is in ere hersteld.

De (baby) coquilles met sinaasappel, bloemkool en pistache zijn verrassend lekker. Cocquiles op de kaart. Er is niets mis mee  maar onderscheidend is het zeker niet. Toch weet de keuken met deze combinatie te verrassen.

Als hoofdgerechten kiezen we  voor diamanthaas en lam. De lam (met gremoulata, parelgort en met lam gevuld loempiaatje) is subliem. Precies goed gebakken,  mals en mede dankzij de gremoulata perfect op smaak gebracht.

Ook over de diamanthaas (met soubise, pastinaak, knapperige snijboontjes en aardappeltaartjes)  kunnen we kort zijn. Een prachtig stuk  vlees met een ingetogen garnering. Geen overheersende sausen, zodat de puurheid van de diamanthaas overeind blijft. Het aardappeltaartje was lekker maar voor dit gerecht eigenlijk te gewoontjes.

De afsluitende champagnebavarois uit het verrassingsmenu en een nougatine van de kaart vormen een prima afsluiting.

Wijnkaart

De platgetreden paden van sauvignon blanc en chardonay ontwijkend, kiest Brass als witte huiswijn voor druiven als Muller Thurgau en Azal. Leuk! Bij de rode huiswijnen wordt wat meer op zeker gespeeld. De wijnkaart is niet bijzonder uitgebreid maar bevat wel degelijk een aantal interessante wijnen die ook nog eens redelijk geprijsd zijn. Bijzonder om de veelgeprezen Riesling “Marianne, de prinses der Nederlanden” tegen te komen. Prettig dat bij twijfel over de te kiezen wijn per glas uit meerdere soorten kan worden voorgeproefd. Zo hoort dat.

Verder nog

Bij binnenkomst was nog een tafeltje bezet. Het kostte weinig moeite om het gesprek van deze gasten te volgen. Toen de zaak vol liep, was dat probleem verholpen. Wie echt besloten wil eten, moet zeker de “keukentafel” gebruiken. Zondermeer een pluspunt van Brass.

• Nette toiletten. Twee zijn wel wat weinig.
• Betaald parkeren op het Janskerkhof
• Brass sluit om 01.00 uur. Bar is een prima plek om de avond af te sluiten.
• Maandag gesloten.

Oordeel

Ook in deze tweede aflevering van Zakendiner kunnen wij alleen maar positief zijn. Er wordt terecht geklaagd over het culinaire niveau van Utrecht maar er gebeuren ook mooie dingen. Tussen Het Pakhuis en Café Hofmann  is zomaar een toprestaurant verschenen. Nog niet lang open maar wij hebben geen beginnersfouten ontdekt. Sidney Rubens heeft met Brass een duidelijk statement gemaakt. Hij en zijn Maartje weten waar onze stad behoefte aan had. Op dit moment maakt de gemeente het Janskerkhof klaar voor de inrichting van terrassen. Ook Brass zal daar van profiteren. Het zou ons niet verbazen als dit restaurant (inclusief een ruim terras) “The place te be” wordt.

Ambiance 8

Keuken 8

Bediening 9

Heeft u wel eens in dit restaurant gegeten? We zijn benieuwd naar uw mening. U kunt uw oordeel hieronder kwijt.