Restaurant Oud Utreg kenden we van het RTL-programma Herrie XXL. In aflevering 4 (kijk even op Uitzending Gemist) riepen eigenaren Eric de Krosse en John Spruyt de hulp in van Herman Den Blijker. Het restaurant (toen nog met de naam Ommekeer) stond op de rand van de afgrond. De klanten bleven weg en de toekomst duurde misschien nog een paar maanden. Herman kwam, keek en had veel kritiek. De inrichting was belegen, de keuken matig.

De focus lag op de inrichting en dus werd er onder leiding van interieurontwerper Casper Reijnders stevig verbouwd. Kijkers zagen de eigenaren zwaar lijden onder de kritiek van den Blijker. Wat opviel was dat de twee heren weliswaar heel bezorgd waren over hun voortbestaan maar weinig passie met de essentie hadden: namelijk lekker eten koken in een prettige ambiance. Na een paar dagen door den Blijker onder handen te zijn genomen, vond de heropening plaats. Kennelijk met succes, want wie de recensies van Oud Utreg op Iens leest, ziet onwaarschijnlijk veel tienen. Cijfers die doen vermoeden dat een of misschien zelfs twee Michelin-sterren binnen bereik zijn. We gingen afgelopen donderdagavond eens langs.

Eerste indruk

De zaak zit vol en dat is wel eens anders geweest. De hand van Herman? Niet persé want Oud Utreg blijkt mee te doen met de diner 10-daagse (een diner voor 25 euro).

We hadden geen rekening gehouden met het strakke tijdschema van een dergelijk arrangement en kwamen een half uur te laat. Geen probleem, ons tafeltje was keurig vrijgehouden.

Als Oud Utreg vol zit dan zit het ook echt vol. Geen metertje vloeroppervlak is onbenut gelaten, waardoor er voor de gasten beperkte bewegingsruimte is. Af en toe dus even met de stoel naar voren als de bediening achter langs komt. Zowel buiten als binnen blijft dit een van de mooiste panden van Utrecht. Maar wat de metamorfose van Reijnders heeft behelsd is ons niet duidelijk. We zien een gezellig maar vooral oubollig interieur. Bij binnenkomst een ruime eetzaal met een barretje, achterin nog een kleiner zaaltje dat zich prima leent voor een groter gezelschap. Het is warm in de zaak. En de gastheren hebben het ook zichtbaar warm, het is aanpoten vanavond. We herkennen de nerveuze performance van de tv-uitzending. Geen gepokt en gemazelde horecamensen. Het zijn jongens maar aardige jongens.

De kaart

Er is vanavond geen kaart. Op de website hadden we al zo iets gelezen (“we zijn uniek in presentatie. De kaart wordt mondeling toegelicht en zal in de meeste gevallen verrassend en verfrissend zijn.”)

Het meisje van de bediening vertelt dat de kok elke dag vers inkoopt zodat eigenlijk elk menu een verrassingsmenu is. Wel kunnen we aangeven of we vis of vlees willen en of er sprake is van allergie voor bepaalde producten. We laten ons verrassen. Ook door de prijs, want die wordt niet vermeld.

Voorgerecht blijkt een stukje makreel in een grapefruit/sinaasappelsaus met een taartje van pepers, tomaten en kappertjes. We moesten er even op wachten maar het is zeker een lekker pittig begin. De geadviseerde Chardonnay is een vlakke wijn die zich bij dit gerecht niet overeind houdt.

Het tussengerecht zijn risottoballetjes op een crème van pompoen. Een leuk idee maar in de praktijk zijn het twee melige balletjes die weinige indruk maken. Dan liever een ouderwetse bitterbal.

Tot dit moment is de signatuur van de keuken niet helder. Verder dan goedbedoeld komen we niet. Misschien dat de hoofdgerechten duidelijkheid bieden. Het sukadelapje met rijst (plus plakje koek) is niet bepaald een culinaire uitdaging. Met een beetje overzicht kan dat niet fout gaan en dat is ook niet gebeurd. Vlees heeft goed lang gesudderd en is prima van smaak. Voor een verrassingsmenu vinden we het overigens wel een opmerkelijke keuze. Er zijn nogal wat mensen die niet zo dol zijn op dit draadjesvlees.

Het tweede hoofdgerecht is in bieten gegaarde zeeduivel met pasta. Te veel pasta, weinig stukjes vis die vooral flauw zijn. De beloofde verfrissing en verrassing is hier ver te zoeken. Een bord om snel te vergeten. We nemen koffie toe.

De wijnkaart

Leuke gevarieerde kaart waar voor elk wat wils te vinden is in iedere prijsklasse. Veel wijn is ook per glas verkrijgbaar.

Als aperitief dronken we een glas Domaine du Tariquet 2011, een Sauvignon Blanc uit de Gascogne. Een frisse, ronde wijn met een hint van grapefruit. Bij de makreel dronken we een Chardonnay van La Bastide uit de Ardèche, een houtgerijpte wat vlakke wijn, die ons niet echt kon bekoren. Bij het hoofdgerecht dronken we respectievelijk een glas Col di Sotto uit de Veneto van 100% Primitivo, een dieprode harmonieuze met een wijn fluweelzachte smaak en een Lisati een blend van Cabernet Franc en Cabernet Sauvignon uit Hongarije, zwarte bessen, laurier en vanille. Heerlijke wijn die bijna Frans aandoet.

Verder nog

• Open van dinsdag tot en met zondag (van 17.00 uur tot 21.30 uur)
• Wifi
• Parkeren: garage Kruisstraat of Springweg

Oordeel

Oud Utreg kwam van ver en de bemoeienis van Herman Den Blijker heeft de directie weer moed gegeven. Dat is mooi. We gunnen de Krosse en Spruyt het allerbeste. Maar de stoomcursus van Den Blijker had wel verder mogen gaan dan de verandering van het interieur. De bediening was onrustig en maakte soms een gestresste indruk. Met de uitzending van herrie XXL op ons netvlies, verbaast ons dat niet. Wie op de website over zich zelf zegt dat ze mensen willen raken met passie voor eten, cultuur en service heeft wel wat waar te maken. Op deze avond hebben we er in elk geval niets van gemerkt. Het eten was gemiddeld, het meisje in de bediening aandoenlijk (aardig maar geen verstand van zaken, borden niet op tafel zetten maar aan de klanten aanreiken) en de ambiance rommelig. (een bar vol met vuil glaswerk is geen aantrekkelijke gezicht).

Niet elke horecaondernemer kan een volle zaak aan. Het is nog steeds een vak. Een goede gastheer zorgt dat je je thuis voelt en straalt rust uit. Wij zagen drie mensen op hun tenen lopen, terwijl het toch leuk zou moeten zijn.

Wij kunnen ons voorstellen dat de brigade van Oud Utreg na afloop van een avond “restaurantje spelen” gesloopt de deur achter zich dicht doet.

Oud Utreg is dat beetje meer dat u van ons mag verwachten, staat er op de website. Zouden deze heren het zelf geloven? Misschien toch maar weer eens den Blijker bellen? Of de tv-directeur van RTL? Want een remake van de Vlaamsche Pot moet haalbaar zijn. Succes dan wel gegarandeerd  En wat betreft Iens die al die tienen plaatste? Hoe betrouwbaar is deze restaurantsite eigenlijk?

De cijferlijst

Ambiance: 6

Keuken: 6

Bediening: 6