Café ‘t Pandje bestaat 55 jaar. De kroeg is al die jaren een begrip in het uitgaansleven van Utrecht. De tijd heeft echter zijn weerslag gehad op de bar van het café aan de Nobelstraat, waardoor een verbouwing noodzakelijk is. Hierdoor sluiten de deuren voor een week.
Het geheim van de kroeg zit hem volgens Anja Netto, één van de krachten achter het familiebedrijf, in de service. “Het bedienen van mensen is altijd de hoogste prioriteit geweest, je hoefde toen, maar ook nu niet, nauwelijks op je biertje te wachten. Vaak krijg je je wisselgeld al terug voordat je het geld om te betalen gepakt hebt, dat hebben ze dan onthouden van je laatste bestelling. ‘t Pandje is al 55 jaar een familiebedrijf van de Netto’s waar met héél véél plezier gewerkt wordt misschien is dat wel het grootste geheim.”
DUIC zoekt anekdotes
De toko die berucht en geroemd is vanwege de lange openingstijden, de uitstekende gehaktballen (met pittige saus) en de familie Netto kent talloze anekdotes. DUIC wil deze graag horen van u en delen met de rest van de DUIC-lezers. Als aftrap vertelt hoofdredacteur Michael Kroonbergs één van zijn avonturen in het café.
“Prachtige avonden gehad in wat in de Jaren “70 zonder meer het leukste café van Utrecht was. Omdat het de enige zaak was die tot drie uur ’s nacht open bleef, maar ook omdat de geweldige uitbater Cor Netto achter de bar stond. Cor was een forse Antilliaan waarvan je al snel doorhad dat je met hem geen ruzie mee moest maken. Als er een beetje herrie was, dan loste Cor dat snel en probleemloos op. Nee, portiers waren toen niet nodig.
Op een vrijdagavond, nadat ik een rondje bier had besteld, ging ik naar het toilet. Ik vrees dat ik toen iets te hard aan de pijp van de pisbak had getrokken. Feit is dat die pijp brak en het water de kroeg inliep. Zoals gezegd, met Cor moest je geen ruzie krijgen. Dus verliet ik als een speer ‘t Pandje. Me niet realiserend dat iemand die net zes bier heeft betaald en meteen vertrekt alle verdenking op zich laadt. En dat had Cor ook door. “Die kom ik nog wel tegen” zei hij tegen niemand in het bijzonder. De volgende dag aangebeld bij zijn woning boven de zaak om de schuld op me te nemen. “Waarom heb je dat gisterenavond niet gedaan?” vroeg hij zonder enige spoor van kwaadheid. We kwamen een soepele betalingsregeling overeen. En ’s avonds weer aan het bier met zo’n fantastische gehaktbal van mevrouw Netto.”
Heeft u ook een leuk verhaal dat betrekking heeft op café ‘t Pandje? Stuur ze dan naar redactie@duic.nl. Alvast bedankt!
13 Reacties
ReagerenJazz uit de spaekers, ‘n bal met saus, heerrrrrrrrrrrrrrlijk!
En dankzij Cor, nooit gezeik.
Volgens mij stond Cor bekend als ‘Ome Cor’. Zijn reputatie als ordebewaker in zijn eigen kroeg was enorm. Van horen zeggen weet ik dat Ome Cor – ondanks zijn respectabele postuur – in staat was om, leunend op één hand, in één keer over de toog te springen.
Cor van het Pandje ,Fantastische barman,met Willem Slok,Jan de Winter,Nico van de Vriendschap en Arie van Schaik van de brug ,de beste persoonlijkheden die ik gekend heb in het café leven. als je na sluitingstijd van andere kroegen half lam bij Cor binnen kwam ,al kende hij je nog zo goed zij hij:jochie ga jij even naar huis en meer niet en dan ging je en als je Cor tegen kwam bij de Twijfelaar want Maandag geen hij vak stappen zij hij geef Jantje een pilsje en die andere ook wat . sociaal was hij en vol met humor en als hij een mop vertelde begon je al te lachen want hij stotterde soms een beetje en de kloe maakte niets meer uit Fantastische kerel !!!!!!!
Ik zat in de ’60 en ’70 jaren op de zeevaart en als ik van een reis terug was woonde ik bijna in de Trechter en het Pandje een evenement op zich, op een nacht in het Pandje samen met mijn toenmalige vriendin kregen we ruzie met een pooier aan de bar waarop Cor en nog een paar maten over de bar sprongen en pooier met zijn gevolg de kroeg uit sloegen, wij kregen een gratis pilsje en die poojer loopt volgens mij nu nog naar zijn hooft te zoeken.
Daar heb ik zeer goede herinneringen aan. In mijn studiejaren, va. 1965, ging ik er vaak goedkoop eten. O.a. de immer heupwiegende Tonny (de?) Brouwer bediende daar (begon later club 234 op de Oudegracht). Klanten liepen over de tafels om op de lange bank tegen de muur te kunnen zitten, dat was de gewoonte. Een paar jaar later, toen ik in de roemruchte Tregter (ook een beroemd café) werkte, namen we (o.a. met Koos Hoogeboezem †) vaak na het werk een collegiale afzakker bij Cor. Soms schoot hij uit zijn slof en schonk ons spontaan een gratis Chivas Regal (dure whisky) in. En, inderdaad, die supergehaktballen die Gerry van boven bracht, met hun zoon (Ron?, nu de uitbater) nog als baby op de arm. Ik heb ooit nog eens het recept van die satésaus van Cor gekregen, ben ik helaas nu kwijt.
Niels Bokhove dan moeten we elkaar in de Tregter (zie dat ik het fout schreef)vaak gezien hebben Koos woonde in de Luifel op de neude, jij moet dan die lange geweest zijn en jantje de (dikke) portier ook Koos voerde een straf bewind. waardoor het zelden uit de hand liep. Vaak gingen we met zijn allen na sluitingtijd in het Pandje een afzakkertje halen, nog steeds warme herineringen.
Dat zou goed kunnen, Ed. Ik werkte er van begin 1970 tot de sluiting in aug. 1972. Maar of ik “die lange” was, vraag ik mij af. Kunstenaar Joep Killestein (ook †) werkte er ook en die was langer dan ik. Ik had een sik, geloof ik, helpt dat? Jantje de portier weet ik niet meer, wel Fred Prange, later portier bij Wooloomooloo. En dat Koos boven de Luifel woonde kan ik mij niet herinneren (misschien in zijn latere Carafon-tijd). Die zwierf nogal (bv. een kolossale zolder in Tienhoven), logeerde ook af en toe op mijn woonboot, later tot rust gekomen aan de Pieter Nieuwlandstr.. – Maar ja, dit gaat niet meer over het Pandje.
Koos heeft nooit boven de Luifel gewoond en een straf bewind was niets voor Koos ,samen naar het Pandje na sluitingstijd van het Pandje biefstuk eten in de polder bij de Berenkuil en dan in zijn snoek naar Tienhoven Jimi Hendrix
luisteren .en Niels bij jou ben ik nog op je bruiloft geweest geloof in de zeven steegjes .
Hoewel vergeleken met bovenstaande kanonnen niets, toch even over Le Carafon ten tijde van Koos – nu het toch over legendarische cafés gaat. Mij staat bij dat Koos (als ik er kwam) 9 vd 10 keer Family draaide. De band met Roger Chapman – heel bijzondere muziek.
Ben overigens benieuwd hoe het zit qua herinneringen aan dat nachtcafé waar (ook) veel criminelen en hoeren kwamen (naam kom ik nu even niet op) aan de werf. Ik bedoel niet Holly Hazenbos’ hasjtent.
@Jan Scherjon. Mooi lijstje van barkeepers. Wat mij betreft mag Frits van Slok er ook wel bij. Vraag: waar zat de Twijfelaar ook al weer?
Jan Scherjon Je hebt gelijk haal de namen door elkaar. Koos was van de Carafon nadat hij bij de trechter weg was.
Jij hebt een zaak op de Oudegracht en kwam nog wel eens bij Kakel (Hans ten Braake) op de Mavista Julius en Maria Ellen enz. moet je ook kennen en allemaal trouwe bezoekers van het Pantje.
Mooie verhalen over mooie mannen. Ook ik was een keer in het Pandje toen ik het oplossend vermogen van Cor mocht aanschouwen. Diep in de nacht, uiteraard, was er een jongen die vervelend deed tegen een vrouw. Cor waarschuwde hem een keer met zijn diepe basstem dat hij moest ophouden. Toen dat niet snel genoeg gebeurde legde hij zijn brilletje op de toog, de vaste klanten wisten toen al genoeg, en heeft die jongen met zijn machtige buik naar buiten ‘gedreven’, daarna brilletje weer op en aan het werk.
Van Lieshout; de Twijfelaar zat op het Wed waar nu Orloff zit.
Ik was in de twintig en ging in het weekend nog graag uit in de stad. Na een avondje swingen bij het COC (toen nog in een werfkelder aan de Nieuwegracht) kende ik maar een plek in Utrecht waar je als homo op je gemak kon doorzakken. Dat was ‘t Pandje, waar Cor en zijn vrouw zorgden voor een tolerante en veilige sfeer. Ik heb er nog altijd warme herinneringen aan.