Wat me de laatste weken opvalt, is dat mensen en dan vooral zelfstandigen zonder personeel – de zogenaamde zzp-er – elkaar vaker vragen hoe het met de omzet gaat. Vorig jaar hoorde ik deze vraag nooit. Voorzichtig concludeer ik dan maar dat de gevolgen van de economische en financiële crisis nu ook voelbaar is bij de zelfstandigen om me heen.

Wat ik ook veel hoor is ‘Ik heb het lekker druk, maar er komt nog geen cent binnen!’. En deze vaststelling wordt steevast gevolgd door een bulderende lach. En die lach en het optimisme waar deze uit voort komt, daar gaat het mij om. Ook al is het moeilijk, ondernemers moeten en vooral  willen doorgaan, omdat je gelooft in wat je -gaat- doen en te bieden hebt.

De optimistische lach zag ik ook een paar weken geleden bij een bijeenkomst van U-Design aan het modelabel I-Did. De oprichters zetten een label neer dat meer was dan zomaar een modelabel. ‘Waarom zouden we ‘nog een jurk’ op de markt brengen?’ vroegen ze zichzelf af. Ze wilden het verantwoord doen zodat een gekochte jurk meer waard is dan alleen de jurk. Deze instelling maakt het niet makkelijk. Want wat doe je als er geen goede naaisters zijn te vinden? Of als de rollen verantwoorde stof in zulke hoeveelheden ingekocht moet worden, dat het voor het aantal stuks dat je levert te veel is?

Tot dusver hebben ze met hun positieve instelling goede oplossingen gevonden voor al die obstakels die ze tegenkwamen. Zij startten een naaiopleiding om goed getrainde naaisters te hebben. Ze kochten restant partijen verantwoorde stof op. En ze vragen mensen om hun steentje letterlijk bij te dragen met de verkoop van gehaakte steentjes. Hierdoor is I-Did is niet alleen een modelabel maar is het nu een opleidingstraject voor vrouwen die anders nauwelijks aan het werk komen. Het is het een plek waar je zelf kunt leren breien. Het is een ontmoetingsplek voor ouderen die breien. Het is een pop-up store en het is het een atelier/winkel waar prachtige jurken, blousen en rokken worden gemaakt en verkocht. En toch, ook hier gaven de Mireille Geijssen en Marion Poortvliet toe dat het niet makkelijk is om van dit prachtige bedrijf een winstgevende onderneming te maken.

Ik heb zoveel respect voor deze ondernemers die nu – juist nu – een onderneming starten en het lef hebben om mensen in dienst te nemen, en te investeren in deze mensen zoals de vrouwen van I-Did doen. En die blijven zoeken naar nieuwe oplossingen voor het volgende obstakel. De oprichters van I-did geloven in wat ze doen. Zowel de manier waarop, als in de kledingstukken zelf. En met hen, geloof ik mee.

Ze zoeken nu iemand die ook in hun gelooft en bekend is. Lachend vroegen ze de U-design aanwezigen: ‘Het merk en dit verhaal moet bekender worden, dus als jullie nog een bekende Nederlander kennen….’ Het was een serieuze vraag onder dezelfde lach die ik deze weken zo vaak zie en hoor; een van doorzettingsvermogen, optimisme en vooral een waanzinnig geloof in eigen kunnen. En dan is geen vraag raar. Ik hoop dat er iemand in de groep zat die hun vraag positief kan beantwoorden.