Geachte heer Westbroek,

Waarom wilt u burgemeester worden van deze stad? U heeft een leuk leven, neem ik aan, ook al moest u onlangs onder het mes omdat de poliepen die zich in uw holten ophielden het niet langer met u volhielden. Toch bent u bereid alles op het spel te zetten voor deze ambitie, u heeft, om het in jargon te zeggen, een brandende passie voor het openbaar bestuur; bij het horen van het woord ‘burgemeester’ ontwaakt in u de straatvechter die we al eerder in de politieke arena zagen rondrennen. En zagen falen.

In 2002 sprak Frits Bolkestein de woorden: ‘Ziet u Pim Fortuyn al staan naast de Duitse Bondskanselier Schröder, de Franse president Chirac en de Britse premier Blair? God verhoede dat dat gebeurt. Nederland zou een pleefiguur slaan.’ Welnu, ik vrees dat Utrecht ook een pleefiguur zou slaan, als u burgemeester werd. Liedjes zingen, een leuk programma maken op radio of tv, een beetje de culturele ondernemer uithangen: dat zijn allemaal dingen waar u uw hand niet voor omdraait. Maar een stád besturen, dat is een heel ander paar mouwen, zoals onze Vlaamse (Belgische, Bél-Gie-eee) vrienden zeggen.

Meneer Westbroek, altijd als ik u ergens zie, valt mij op hoe u te werk gaat. U bent een en al beweging, met een mimiek die niet stil kan staan en een vergevorderde aanraak- en knuffelwens. U zet uw hele lichaam in om het volk, om ons, te charmeren, en dat maakt u bepaald sympathiek. Verder bent u iemand die het conflict niet schuwt, en bent u ook niet echt bang voor een fikse woordenwisseling zo nu en dan. Mocht u burgemeester willen worden, dan lijkt me dat eerder tegen, dan voor u werken. Want zeg nou zelf: een burgemeester die ineens iemand die hem niet zint een hernia toewenst, – dat past niet bij de waardigheid van de hondenketting.

Weet u wat ‘Iemand burgemeester maken’ betekent? Dat betekent dat je iemand zijn broek openmaakt en er dan water in gooit. Waarom weet ik ook niet, maar wat ik wel weet: als u zichzelf burgemeester gaat maken, zult u vroeg of laat een koude waterdouche kunnen verwachten.

Laat het allemaal toch lekker gaan! Iedereen, zelfs u, wordt ouder. Burgemeester zijn, dat is meer iets voor bestuurlijke zwaargewichten als Ivo Opstelten, Annie Brouwer en Aleid Wolfsen… en zelfs die hebben meer dan genoeg kritiek te verduren gehad. Bovendien: we weten allemaal hoe het met Leefbaar Utrecht, dat post-populistische vechtclubje, is afgelopen. Niet zo gezellig, na een juichende start. Misschien is het maar beter om… op uw lauweren te gaan rusten. Of nog eens een plaat op te nemen… ja, ook ik word oud en noem een ‘album’ nog gewoon een ‘plaat’.

Beste, lieve meneer Westbroek, als u burgemeester wordt, zal er een wilde schaterlach door het hele land gaan. Door het hele land? Nee, er zal een middelgrote stad te vinden zijn, een middelgrote stad in het midden van Nederland, waar helemaal niet meer gelachen wordt. Daar houdt men dan de adem in. Bevend en vrezend.

Met een hartelijke groet,

Chrétien Breukers

Chrétien Breukers (1965) is dichter en publicist. Sinds 2000 woont hij Utrecht, een stad waar hij een grote liefde voor heeft opgevat. Hij schrijft regelmatig een open brief voor DUIC.