Terwijl de protesteerders nieuwe plannen voor de voortgang van de protestactie bedenken zit op een bankje verderop de aanstichter van alle problemen. De vierenveertigjarige L. wordt aangewezen door de voorman van occupy Utrecht Hans de Smeth: ‘Kijk, daar zit hij gewoon.’
L. is de aanleiding voor het vertrek van de occupyers. De dakloze man sneed met een zakmesje een aantal tenten kapot, en daar werd volgens De Smeth nauwelijks op gereageerd door de politie.

L. zit op het bankje voor het gemeentehuis in een korte broek in de regen. Hij vertelt: ‘Toen ik zondagavond met wat vrienden hier langs liep dacht ik: Ik doe er wat aan. Mijn vrienden deden niets, maar ik ging in mijn eentje met mijn zakmesje langs de tenten en sneed ze alledrie kapot.’ Lachend vertelt L.: ‘Hup, de tentstok eruit en daar lagen ze. Heb ik eindelijk voor elkaar gekregen wat de gemeente al maanden probeert te bereiken.’

De actie van L. was geen toevalligheid; hij vertelt over zijn motivatie: ‘Ik kwam in oktober bij deze Occupy-groep omdat ik dakloos was en de ideeën waren goed. Ik dacht dat het een groep was die actief was in het praten met de gemeente en de burgers over de fouten die er zijn in het onderwijs, huisvesting en zo. Ik had het er naar mijn zin, maar ik zag dat er drugs gebruikt werd, dat er nare figuren op het kamp kwamen en dat er eigenlijk niets terecht kwam van het kamp. Dat klopt niet. Ze maakte misbruik van de situatie.’

De Occupyers verklaarde eerder vandaag dat zij vermoeden dat de aanval wellicht uit opdracht van de gemeente gedaan zou zijn in verband met de burgemeester zijn afkeur over het kamp. L. Reageert hier met verbazing op: ‘Ik weet geeneens wat de burgemeester heeft gezegd.’

Over het optreden van de politie zegt L. het volgende: ‘Zondagnacht gebeurde er eigenlijk niets, maar toen ik maandag,  dronken, kwam vertellen bij de occupyers waarom ik het gedaan had kwam er een agent naar me toe. Hij zei dat ik mijn fles wijn weg moest gooien. Dat deed ik, maar ik bedacht daarna dat het zonde was, dus liep ik een rondje en pakte de fles terug uit de prullenbak. De agent zei dat hij me gewaarschuwd had, en nam me mee voor een paar uurtjes.’ ‘Toen ik aankwam op het bureau gaven de agenten me een applausje omdat ze blij waren met wat ik had gedaan. De bon voor dat ik op straat dronk werd daar doormidden gescheurd.’