Filmmaker Floris Meinardi heeft een documentaire gemaakt over de Utrechtse stadscabaretier Hennie Oliemuller. De film zal op 2 december in première gaan. Oliemuller (1 augustus 1934 – 5 mei 2000) heeft veel betekend voor Utrechtse artiesten, waaronder Tineke Schouten en Herman Berkien, maar is zelf nooit doorgebroken bij het grote publiek. Meinardi: “Ik voel dat deze film nu al veel emoties losmaakt.”
De film ‘Dat was lachen’ zal interviews bevatten met een aantal mensen die Oliemuller goed gekend hebben, die met hem hebben gewerkt of die als zijn artistieke muze kunnen worden beschouwd. Ook zal de film veel archiefmateriaal bevatten met foto’s , radio- en televisie-interviews en optredens van Oliemuller.
Meinardi vertelt dat zijn film nu bijna af is. “Het is nu nog een kwestie van de puntjes op i zetten.” De film zou in eerste instantie al in oktober uitkomen, maar het montageproces duurde langer dan gedacht. “Tijdens de research bleek al dat deze film heel wat voeten in aarde zou hebben. Je komt toch in iemands leven en je voelt die verantwoordelijkheid.” Dan lachend: “Soms denk ik wel eens waar ben ik aan begonnen?”
Meinardi is wel erg tevreden met het resultaat. “Ik vind het een hele bijzondere film. Het onderwerp is dermate complex dat het verhaal heel zorgvuldig moet worden gemaakt. Mensen zijn nog steeds erg begaan met Oliemuller.”
Ook Astrid van Helden – die jaren samenwerkte met Oliemuller – is erg betrokken bij de film. Nadat Meinardi haar had gemeld dat ze helaas vanwege budgettaire redenen niet in de film zou komen, stuurde ze een mail aan Meinardi en stuurde een kopie naar de redactie van DUIC. Daarin zegt ze het schaamteloos te vinden dat ze niet te zien zal zijn in de film: “Wij hebben jou hier driemaal ontvangen in ons huis, uren tijd vrijgemaakt. (…) Als je de belangrijke mensen uit Hennie’s leven weglaat heb je van de man en artiest niets begrepen.”
Meinardi betreurt de manier waarop Van Helden zich heeft geuit. “Als maker heb je een beperkt budget. Voor twintigduizend euro heb ik deze film gemaakt, waarvan ikzelf vijfduizend euro heb opgehaald via crowdfunding. Je maakt een selectie uit een hele lijst van interessante personen en helaas moet je dan keuzes maken. Astrid had een heel goed verhaal, maar er waren nog wel tien personen met een goed verhaal.”
Van Helden zegt geen goed gevoel meer te hebben over de film. “Astrid vindt dat de film niet te maken is zonder haar, maar ik heb daar andere ideeën bij”, aldus Meinardi. “Het is bijzonder dat zo’n man zeventien jaar lang niet in de picture was en nog steeds zoveel tongen losmaakt. Dat maakt het ook wel spannend voor de première.”
De film is op 2, 9 en 16 december te zien bij RTV Utrecht. De gesprekken over een vertoning bij het Louis Hartlooper Complex lopen nog.
3 Reacties
ReagerenIk ben erg nieuwsschierig naar de film. Prachtig dat dit stuk cultuurgeschiedenis van Utrecht aan de orde gaat komen.
Het kan zijn dat ik iets gemist heb maar ik mis in de diverse beschrijvingen wat ik de proloog zou willen noemen .
De periode dat er cabaret voorstellingen waren in de kelder van bioscoop Studio
Mijn herinneringen stammen uit de jaren 1966 of ’67
Het was aardig pionieren , Joris Schiks hielt er ook audities voor een op te richten groep , die er overigens nooit is gekomen
Vaak geweest in het Schillertheater van Hennie. Lekker low Profile zeggen we nu. Het was geen topper maar wel een ‘aanzwengelaar’ voor velen. Soms iets teveel onderbroekenhumor! Maar hij was wel ergens mee bezig! Na afloop altijd naborrelen , oa bij de Gasterij, daar woonde hij als ie niet ‘thuis’ was. Mooie mensen!
Volkomen onzichtbaar op deze foto is de drummer George van Gameren, tussen Hans Lutters en Hennie Oliemuller zie je nog net zijn knie boven de basedrum …