Misschien was de opmerking van mijn buurman na afloop van de wedstrijd tegen Heerenveen wel typerend voor de fase waarin het team zit. Hij vond de FC in vergelijking met eerdere wedstijden niet eens zo slecht.  Misschien had mijn buurman gelijk en was het niet zo slecht als eerdere wedstrijden maar slecht was het wel zaterdagavond. Moedeloosheid en cynisme gaan momenteel hand in hand op de tribunes. Diehard-supporters verlieten hoofdschuddend voortijdig de tribune, de Bunnikside zong  “We gaan Europa in.” En iedereen in het stadion wist dat Europa geen optie is. NEC uit kan heel misschien een puntje opleveren. Daarna volgt een loodzwaar programma en ligt een plek in de gevarenzone voor de hand. Want stunten tegen Ajax, Twente,  AZ en Feijenoord, het lijkt ondenkbaar. En dat is het essentiële verschil met de jaren waarin de FC ook in een sportieve crisis zat. Een stuntje was altijd mogelijk. Maar helaas, dit team kan niet beter en dus ook niet boven zichzelf uitstijgen. De middelmaat (en vaak onder de middelmaat ) regeert.  En natuurlijk zag Erwin Koeman dat ook. Van Seumeren haalde hem met een ambitieus verhaal binnen. Die ambities werden na de verkoop van een aantal bepalende spelers snel bijgesteld. En nu al lijkt het linkerrijtje  onhaalbaar.  Hoe onzinnig waren de woorden van Foeke Booij een paar weken geleden: “Ik heb het met een mindere selectie dan Koeman moeten doen.” Op Assare na kan ik met moeite spelers van het huidige team bedenken die in de schaduw van Kuyt, Glusovic, Tange en Vreven kunnen staan. Zomaar een paar namen die Booij tot zijn beschikking had.  Zie de tussenbalans van het vijfjaren-plan van grootaandeelhouder  Van Seumeren. Iets minder  rode cijfers maar voor de rest overheerst het chagrijn in De Galgenwaard. Dankzij van Seumeren bestaat de club nog. Maar van het elan waarmee hij de club overnam is weinig meer over. Dat doet de supporter pijn en van Seumeren natuurlijk ook. Zijn  ogenschijnlijk daadkrachtige optreden (vier trainers op een dezelfde dag de laan uit) wekte de indruk van een visie. Maar ergens in het vervolg is er iets fout gegaan. Toppers werden verkocht, de aangetrokken alternatieven komen schrikbarend tekort. Een trainer gooit de handdoek in de ring. Waar Co Adriaanse ooit de gedroomde coach was, is nu Jan Wouters de verantwoordelijke man. De FC bij de eerste vijf? Het lijkt een droom van lang geleden. Een nieuw en groter stadion? Je moet er nu niet aan denken.

We kijken naar een zinkend schip. En onze enige hoop is de wetenschap dat Van Seumeren groot is geworden met het naar boven halen van dergelijke schepen. Succes Frans. En om in de scheepvaart te blijven, de beste stuurlui staan aan wal. En ik realiseer me dat ik zo’n stuurman ben. Dat is nou eenmaal het lot van de supporter die al jaren in weer en wind naar het stadion gaat. Hij veroorlooft zich een seizoenkaart maar de gedroomde speler kan hij niet betalen. Hij is weliswaar onderdeel  van de club maar kent zijn plaats. Nooit dacht hij erover die plaats af te staan. Ook nu niet. Maar tegenwoordig begrijpt hij de mensen die zich door Eredivise Live laten bedienen beter. Hoeveel mensen hadden zaterdagavond spijt van hun seizoenkaart? Ik nog net niet.