Het was eigenlijk een week om alvast terug te kijken. FC Utrecht zou zondag zeer waarschijnlijk de laatste wedstrijd van dit seizoen spelen. Geen playoffs en gezien het spel van de laatste maanden is dat terecht. We zouden terugkijken op een seizoen met geweldige Europese wedstrijden, prachtige overwinningen op Ajax. En we zouden weer de vraag stellen die veel is gesteld: waarom heeft dit team dat zo goed kan spelen, zo vaak slecht gespeeld? Ligt het aan de trainers? In elk geval was Ton du Chatinier bij velen de gebeten hond. En daar is wat voor te zeggen. Zijn cynische benadering heeft een verlammend effect op vooral jongere spelers. Zij mediaoptreden is vaak beroerd, te veel de lolbroek ipv een serieuze coach van een eredivisieploeg. De vergelijking met Van Hanegem dringt zich op. Voor cabaret gaan we niet naar het stadion. En voor cabaret heeft Frans van Seumeren zijn portemonnee niet opengetrokken. Volgend seizoen dus een nieuwe trainer. Johan Neeskens heeft de beste papieren.

We zouden even stil staan bij het vertrek van Jan Willem van Dop. De voorzitter verklaarde toe te  zijn aan een nieuwe uitdaging. Waarschijnlijker is dat hem een net afscheid is gegund. Over de opvolging van van Dop is afgelopen week veel gespeculeerd. De naam van Rita Verdonk is gevallen. IJzeren Rita ontkent maar we zijn nog niet overtuigd. Is zij een goede kandidaat? Ze heeft bestuurlijke ervaring en dat is mooi meegenomen. Ze is enthousiast supporter van de club. Ook mooi. Maar verder is er niets wat er voor haar pleit.

We zouden na afloop van de wedstrijd tegen AZ schouderophalend en berustend naar huis gaan. En ons toch even  afvragen of we weer een paar honderd euro zouden betalen voor een nieuwe seizoenskaart. En dat natuurlijk gewoon weer doen.

Zo zou het zijn gegaan.

Als niet op dinsdag Miha Nesu werd getroffen door het noodlot. Een onschuldige botsing op training betekent niet alleen het vermoedelijk einde van zijn carrière als topsporter. Het is op dit moment nog maar de vraag of Miha ooit zal kunnen lopen.

Vanaf dat moment werd niets meer belangrijk behalve de toekomst van deze speler. Van Dop niet. Du Chatinier niet, AZ niet, De Playoffs niet. Het seizoen leek met een enorme dreun beëindigd.

Dus gingen we gisteren in een grafstemming naar het stadion. Hielden rekening met een pak slaag, want wat mag je verwachten van een team in de kreukels dat ook nog eens in een fantasieverdediging speelde.

Het ging anders en dat mag je een wonder noemen. AZ werd met een kansloze 5-1 nederlaag naar huis gestuurd. Dankzij Mertens (3 doelpunten) die zijn marktwaarde in deze laatste wedstrijd flink op krikte. En Ricky van Wolfsinkel die twee keer scoorde toen hij stond waar hij hoort te staan: in de spits. Het was een bizar einde van een dramatische week. Er werd even gejuicht in plaats van getreurd. Even, want morgen draait het weer om het herstel van Miha.