Stel, je bent met een aantal vrienden lekker aan het stappen in een club, ergens in Utrecht. Plotseling word je in de rug geduwd en je bier gutst tegen je buurman aan. Je kijkt boos achterom en staat oog in ook met het kale hoofd van een brede, agressief uitziende spierbundel. Voor zich uit duwt hij een lastige jongen die nog een beetje dronken tegensputtert dat hij het niet gedaan heeft. Tegenwoordig bijna dagelijkse praktijk tijdens het stappen, uitsmijters die naar binnen rennen om lastige klanten hardhandig de deur te wijzen.

Soms heb ik me wel eens staan verbazen over de toegankelijkheid van een club, die bepaald wordt door de uitsmijter. Zo stond ik bijvoorbeeld in de rij voor een club. Voor mij stonden twee opgedofte dames, waarvan eentje haar ID kaart was vergeten en ze zat in haar tas te zoeken. Op dat moment kreeg de uitsmijter blijkbaar een mededeling dat er iets gebeurd was, want direct werd er iemand anders voor de deur gezet en moesten wij, de rij, even geduld hebben. En twee minuten later komt er iemand, zoals ook in de strips gebeurd, de deur uit ‘gevlogen’. De spierbundel van de club roept nog wat na en met de agressiviteit nog in de ogen kijkt hij de dames weer aan. Het meisje heeft ondertussen haar ID gevonden, kijkt smalend naar de uitsmijter en net voordat ze hem gepasseerd is zegt ze net iets te hard tegen haar vriendin: ‘ik zei toch dat ik hem bij me had’. Toegegeven, er zat een portie arrogantie achter die boodschap, maar de reactie van de kale gorilla voor de deur was ook niet mals. Prompt beukt hij langs de dames heen, gaat voor de deur staan, wijst met zijn hand naar buiten en zegt: ‘mensen die zoiets zeggen over mij laat ik niet eens binnen.’ En hoe de dames ook vragen, ze komen de rest van de avond niet meer binnen.

Tja, het schrikbewind van de uitsmijters ontgaat niemand. Hoe er ook gesmeekt kan worden bij de één, zo vrijgevig is de andere uitsmijter. Maar schijn bedriegt. Als je de juiste mensen kent kom je altijd makkelijker binnen…