Wat leuk voor de dames dat ook zij de toverwoorden hebben gevonden die de magische geldkluizen (er zit niets in, maar boy o boy, wat gaat komt er een hoop uit) van de Gemeente Utrecht als bij toverslag doen ontgrendelen! Voor de niet ingewijden in dit wonderlijke fenomeen: je loopt het Gemeentekantoor in, laat de woorden “verbinden”, “maatschappelijk thema” of “kunstzinnig” vallen bij de vreemd geklede laaf met moeilijke bril aan de receptie, waarop je na een bestuderende blik en imstemmend knikje zonder verdere vragen wordt meegenomen naar een geopende met goud beklede deur vol robijnen en diamanten in het achterkantoor, waar ook jij voortaan ongelimiteerd kunt graaien uit de portemonnaie van de burger. It’s great, it’s huge and it’s true! Probeert u het zelf eens.

De donkere muffig ruikende kluisruimte is een fenomeneen opzichzelf. Er staan enkel wat schappen, een standbeeld en een PC. De schappen zijn leeg. Er resten slechts nog afdrukken in het stof van de reeds uitgegeven stapels burgercash uit het verleden. Het standbeeld vormt een enorm contrast. Het is een elegante en puissant-geprijsde marmeren sculptuur van een Italiaanse meester. De snikkende geknechte burger op knieen draagt boven zijn nederig afgewende hoofd een zilveren dienblad. Op het dienblad trecht u een slordig nonchalant geschreven briefje met de rode tekst: -1.000.000.000. Het zijn de verzamelde schulden van de Gemeente Utrecht.

U acclimatiseert een paar seconden en dan gebeurt HET! De laaf met hoornbril kijkt u indringend aan en sommeert u de ogen te sluiten en de handen uit te steken. Enigszins aarzelend gehoorzaamt u. U hoort wat toetsenbordtikken, een printer ratelt en ineens ervaart een vreemde ervaring die eruit bestaat dat er ineens iets zwaars en substantieels in uw handen lijkt te liggen. U opent de ogen en daar is het! Stapels en stapels met biljetten van 500! In uw handen, op uw hoofd, op de grond, overal….Geen bezoeker die dan nog twijfelt. Hoffelijkheid maakt plaats voor dierlijk graaiwerk.

De ruimte zelf lijkt onveranderd, al ziet u op weg naar de uitgang van de kluis -terwijl u in gedachten alvast een nieuwe electrische lease-Porsche bestelt- nog net dat het briefje met de rode inkt op de sculptuur van een nieuwe tekst is voorzien: -1.002.000.000. Vreemd genoeg ontwaart u vanuit dit perspectief niet langer een blik van nederigheid op het gezicht van de knielende sculptuur. Het is een intense pijn en woede. Of gaat uw fantasie nu met u aan de haal?

Terug aangekomen bij de receptie kijkt de laaf met hoornbril u nog eenmaal ernstig aan en spreekt zijn laatste woorden aan u gewichtig uit: “Denk eraan! Verbinden, maatschappelijk thema of kunstzinnig, of anders een fluwelen waarschuwing wanneer u weer een nieuwe lading burgercash komt halen”. U moet meteen aan de plastic zeilen bij Utrecht Centraal denken. Op het randje….Het gaat u niet overkomen.

Dus natuurlijk besluit u bij het verlaten van het kantoor om direct een poepcontainer te bouwen. Verbinding in ontbinding. Het is geniaal en tijdloos. Geen hoornbril die opkan tegen een dergelijke vage slogan. Daar haalt u uw pensioen wel op! Tenminste, als u over een team beschikt. Het moet niet op werken gaan lijken natuurlijk. Gelukkig hadden de dames, na zichzelf tot zakelijk directeur en creatief directeur van de stichting benoemd te hebben, nog genoeg stapels toekomstige burgercash onder de slanke armpjes kunnen proppen om ook een 3-mans Raad van Toezicht en projectmanager aan te stellen.

Nieske had op de magische dag gelukkig knielaarzen aan, zodat er ook nog wat studenten van de kunstacademie bezoldigd stage kunnen lopen. Een geluk bij een ongeluk, want je moet er toch niet aan denken dat je slechts met twee man, een projectmanager en een 3-mans RvC een enkele zeecontainer had moeten managen. Eind goed al goed!

Geld stinkt niet? Nou, aan deze grote boodschap zit toch echt een luchtje en dat is niet alleen die van gebakken lucht. Het is de onmiskenbare geur van ambtelijk rot en een samenleving die kennelijk in een dermate staat van geestelijke ontbinding is beland dat er poepcontainers nodig zijn om een biologieles uit groep 4 van de basisschool nog maar eens de revue te laten passeren.