Spellenwinkel H.D. van der Meijden houdt definitief op te bestaan. Een afscheidsinterview met eigenaar Edwin Hoogendoorn (50). “Ik had het liever anders gezien, maar we zijn ingehaald door de tijd.”

“De oorsprong van deze winkel ligt in 1872. De firma H.D. van der Meijden is in 1899 officieel ingeschreven bij de KvK. Het bedrijf hield zich bezig met de verkoop en het onderhouden van biljarts. Later kwamen daar de spelletjes bij. De heer Van der Meijden had tientallen mensen in dienst, waaronder mijn opa. Na de Tweede Wereldoorlog nam hij de zaak over, met naam en al. Zo ging dat in die tijd. Later werd mijn vader de eigenaar. Ik ben dus de derde generatie.”

“Als kind wilde ik aannemer of architect worden. Het is er nooit van gekomen. Na de middelbare school heb ik nog even bij een bank gewerkt, maar al snel kwam ik mijn vader in de zaak assisteren. Misschien had hij liever gehad dat ik bij die bank was gebleven, maar ik vond het zelf gewoon leuk om in de winkel te staan en klanten te helpen. Dat deed ik al als jongetje van twaalf. En nu doe ik dat nog steeds.”

Familiebedrijven

“Toen ik in ’64 werd geboren, in het huis boven de winkel, waarin ik nu al vijftig jaar woon, was mijn opa al gestopt met werken. Hoe de Nachtegaalstraat er toen uitzag? Er waren drie slagers, verschillende groentewinkels en twee drogisterijen. En je had Stafhorst, een zaak met muziekinstrumenten. Het waren voornamelijk familiebedrijven in deze straat. De eigenaar woonde boven de zaak. Nu zitten hier bijna alleen nog maar grote ketens.”

“Als je, zoals ik, in een spellenwinkel bent opgegroeid, ontstaat er vanzelf interesse in spelletjes. Wat mijn favoriete spel is, verschilt per periode. Acquire vind ik leuk om te doen, net als Diplomacy, Kolonisten of El Grande. Tijdens het spelen van een spelletje leer je mensen goed kennen. Ieder persoon reageert weer anders als hij wint of verliest. Boos word ik niet hoor; het is en blijft een spelletje. Maar ik wil wél winnen.”

Duurzame producten

“Ook in de vorige eeuw waren er momenten dat je voelde dat er een economische crisis was. In de jaren 80 bijvoorbeeld. Maar het was toen niet zo erg als nu. Mensen bestellen vaker producten via een webshop en halen al hun informatie van internet. De toegevoegde waarde van een fysieke winkel wordt daardoor steeds kleiner. Daarbij komt dat de spullen die ik verkoop lang mee gaan. Een schaakbord, een keu, een bordspel. Het zijn duurzame producten. Een andere reden dat het lastig is om als winkel je hoofd boven water te houden, is dat klanten minder trouw zijn dan vroeger. Toch heb je ze nog wel, mensen die hier al bijna hun hele leven komen. Eerst als student, bij mijn opa. Toen bij mijn vader als ze inmiddels kinderen hadden. En nu komen ze bij mij om spelletjes te kopen voor hun kleinkinderen.”

“Tot 2011 ging het nog best oké met de verkoop. Maar sinds een jaar of drie, vier heb ik echt last van de crisis. Op een gegeven moment moet je kijken naar het aantal uren dat je erin steekt en jezelf afvragen of het nog wel zin heeft om door te gaan. Als je dan ziet dat de verkoop sterk terugloopt, zowel op biljartgebied als bij de spelletjes, moet je reëel zijn. We zijn min of meer door de tijd ingehaald. In mijn hart wil ik het natuurlijk niet, maar dan kun je niet anders dan ermee stoppen.”

Biologische bakkerij

“Na 142 jaar komt er dus een einde aan spellenwinkel H.D. van der Meijden. Met de webshop ga ik overigens nog even door. Net als met het leggen van de lakens van biljarttafels. Mensen kunnen altijd bellen als ze mij nodig hebben. Binnenkort komt hier een nieuwe zaak: een biologische bakkerij. Met de eigenaar heb ik afgesproken dat ik elke ochtend vers brood bij hem kan halen.”

“Ik moet straks opzoek naar een nieuwe baan. Dat is niet gemakkelijk in deze tijd. Ik sta overal voor open, maar het lijkt mij ook best leuk om iets heel anders te gaan doen. Wat een werkgever van mij kan verwachten? Nou, ik ben geduldig, vriendelijk, kan goed met mensen meedenken en inschatten wat ze willen kopen. Hopelijk komt er een nieuwe uitdaging op mijn pad. Dat moet je altijd nog maar afwachten natuurlijk. De winkel ga ik zeker missen. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan.”