Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Ruben Ramos (33) uit Portugal.

Ruben Ramos is in april 2014 naar Utrecht gekomen om te promoveren. Hij had net zijn master afgerond in genetische metabole diagnostiek en werkte in het lab in Lissabon. “Ik begon veel papers te lezen van prof. Dr. Nanda Verhoef-Duif. Een bekende professor in mijn gebied. Ik besloot dat ik onder haar mijn PhD wilde doen en moest daarvoor dus naar Utrecht.” Hij is nu deel van haar researchgroep die onderzoek doet naar genetische defecten in het menselijke metabolisme in het UMC.

In de eerste week dat Ruben Utrecht ging ontdekken, liep hij rond vijf uur ‘s middags op een lentedag de stad in en zag overal mensen op de terrassen zitten. “Het was geen regenachtige dag, maar in de dagen ervoor had het wel geregend. Het was ook niet heel warm. En toch zat heel de stad vol met mensen die buiten bier aan het drinken waren. Dat gebeurt in Portugal niet. Ik vond het gezellig. Hier kon ik aan wennen. Het is fijn dat de stad groot is, maar redelijk klein aanvoelt.”

Of hij zich hier echt honderd procent thuis is gaan voelen weet Ruben niet. “Ik mis Utrecht als ik weer naar Portugal ga om mijn ouders op te zoeken. Maar hier mis ik mijn ouders en mijn jeugdvrienden ook. Ik denk dat ik mijn vrienden en familie om me heen moet hebben om me helemaal thuis te voelen. Gelukkig heb ik hier hele goede en lieve vrienden gemaakt, waardoor ik mij niet verloren heb gevoeld.”

Gezondheid

Bij aankomst schreef de Portugees zich in voor een cursus Nederlands. “Ik dacht; ik kom hier wonen dus wil ik de taal leren. Het was ontzettend moeilijk! Ik heb de cursus succesvol afgerond, maar gebruik het eigenlijk niet meer. Als mensen hier merken dat je een beetje moeite hebt met het Nederlands, schakelen ze al gelijk over naar het Engels. Zo heb ik het nooit toe hoeven passen.” De eerste woorden die Ruben leerde waren ‘gezondheid’ en ‘dank je wel’. “Toen ik hier kwam was het hooikoortsseizoen begonnen; ik bleef maar niesen. Dan hoor je dus de hele dag ‘gezondheid’ en zeg je terug ‘dank je wel’.”

Ruben woont in een gebouw bij Galgenwaard waar veel promovendi wonen. “Ik woon aan de Rubenslaan! Wie kan nou zeggen dat hij in een straat woont met zijn eigen naam?” Koken doet hij bijna niet doordeweeks. “Ik haal regelmatig eten bij Saowapa, daar ben ik fan van.”Als Ruben wordt gevraagd naar het eten hier Nederland zegt hij politiek correct: “Laat ik zeggen dat ik het Portugese eten erg mis. Stamppot vind ik overigens wel lekker. Helaas eten jullie dat alleen in de winter.”

Zijn promotieonderzoek loopt af in april 2018, of hij in Utrecht blijft is nog niet zeker. “Het contract bij mijn baan in Lissabon loopt nog, want ik had lang verlof aangevraagd. Ik zou absoluut in Utrecht willen blijven, maar het is niet zeker of dat mogelijk is.”

De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. Jezelf of iemand anders aanmelden voor deze rubriek? Dat kan! Mail naar redactie@duic.nl

Deze landen zijn de revue gepasseerd:
Polen, Rusland, Iran, Colombia, Macedonië, Peru, Venezuela, Syrië, Indonesië, Denemarken, Zuid-Afrika, Spanje, Ethiopië, Taiwan, Duitsland, Antillen, Bolivia, Zweden, Irak, Liberia, Noord-Ierland, Finland, Oostenrijk, Verenigde Staten, Turkije, Engeland, Hongarije, Chili, Italië, Ecuador, India, Roemenië, Bangladesh, Frankrijk, Suriname, Ierland, Brazilië, Australië, Nicaragua, Griekenland, Litouwen, Estland, Tadzjikistan, Zuid-Soedan en Portugal.