De stad zit vol bijzondere winkels met een interessant verhaal, DUIC gaat op pad om deze verhalen op te sporen. Evi Guldemeester ging deze week op bezoek bij Rina Valkestijn van Bloembinderij Taxus aan de Oudwijkerveldstraat.

Aanstaande maandag bestaat de bloembinderij van Valkestijn 25 jaar en dat wordt een week lang gevierd. Het voortbestaan van de zaak hangt al een aantal jaren aan een zijden draadje: “De winkel is geen goudmijn en de bank kan mij zomaar opheffen.” Met steun van buurtbewoners en vaste klanten is de zaak twee jaar geleden aan een faillissement ontsnapt: “Het is fijn dat mensen het mij écht gunnen.”

Vergroeid met de bloemen

Al 42 jaar zit de 62-jarige Valkestijn in de bloemenwereld en dat gaat nog veel verder terug: “Ik kom uit een bloemenfamilie met een opa die tuinman was, een vader die van tuinieren hield en een moeder die dol op bloemen was. Op zondagochtend liep ik na de kerkdienst altijd met mijn vader de ronde van de tuin en dan leerde ik als klein meisje van alles over planten.” Inmiddels is het vak aan haar vergroeid, legt Valkestijn uit, en dat is ook te zien aan haar blouse met bloemenprint, de bloemenkopjes en de aan bloemen gerelateerde accessoires in haar zaakje.

“Voor iedere gelegenheid is er wel een bloem: van wieg tot graf. Je kan iemand feliciteren met een bloem of juist condoleren. Ik snap niet dat mensen geen planten in huis hebben. Dat is zo steriel. Ze hebben het tegenwoordig zo druk en ze willen het wel hebben, maar er tegelijkertijd geen moeite voor doen. Van die plantstuntweken bij supermarkten word ik ook niet gelukkig. Mensen krijgen geen advies en gebruiken tuinplanten als kamerplanten.” Valkestijn vindt het daarom leuk als er studentenjochies langskomen om een plant of aarde te halen.

De bloembinderij van Valkestijn doet niet aan trends legt ze uit: “Ik hou niet van grote, strakke vazen en lege, witte winkels. In mijn eigen huis staan ook 1001 dingen.” De voorliefde voor kleine hebbedingetjes is zichtbaar in de zaak: iedere ruimte is benut van potjes en glaasjes tot aan tasjes en wandkleedjes. “Ik vind een volle zaak leuk en dat mensen dan gewoon een half uurtje rondwandelen. Dat doe ik ook.”

Zelf gaat Valkestijn ook niet mee met trends en in haar winkel is geen pinautomaat te vinden en ze heeft geen auto of computer. Lachend omschrijft ze zichzelf als iemand van de uitstervende soort. “Ik vind het fijn om aan het eind van de dag mijn geld te tellen en dan weet ik waar ik voor heb gewerkt.”

Vergroeid met de buurt

“Mensen ruimen hun kasten op en als ze potjes of vaasjes tegenkomen dan vragen ze of ik die wil hebben.” Tussen de spulletjes die Valkestijn van buurtbewoners krijgt, heeft ook de buurtkat een eigen plekje. Soms snoeien de buurtbewoners hun tuin en als ze dan een blad tegenkomen, vragen ze of ik die kan gebruiken. Met de feestdagen helpen vrienden en familie ook een handje mee.”

Toen het twee jaar geleden slecht ging met de zaak en Valkestijn op het randje van faillissement zat, waren het ook de buurtbewoners en vaste klanten die geld hebben opgehaald om de winkel voort te laten bestaan. “De onzekerheid is er nog steeds. Volgende week ga ik weer naar de bank en het is de vraag wat ze zeggen.”

Valkestijn wil niet treuren en zal daarom vooral  vieren als aanstaande maandag de jubileumweek van start gaat. Om ervoor te zorgen dat ze de vreugde met iedereen kan delen, maakt ze er een week van: “Ik deel bosjes bloemen uit en bak cakejes.” Valkestijn blikt terug op de afgelopen 25 jaar als een zeer bewogen tijd. “Ik heb mensen ontmoet die zwanger waren en waarvan de kinderen nu 14/15 zijn. Het belangrijkste is dat je trouw blijft aan jezelf. Vooral niet meelopen met trends en je eigen koers varen.