De stad zit vol bijzondere winkels met een interessant verhaal. DUIC gaat op pad om deze verhalen op te sporen. Deze week ging DUIC op bezoek bij vintage kapsalon Madame de Pompadour, aan de Oudegracht.

Een hertenkop aan de muur, een opgezette vos bovenop de antieke kast, ingelijste oude krantenknipsels en een kangoeroepootje als flesopener; Madame de Pompadour oogt als een minimuseum. De vintagekapsalon is verstopt tussen outdoorwinkel Kathmandu en kringloopwinkel De Arm. Een hond ligt op de zachte rode dekens in de vensterbank. Iets wat eigenlijk niet getolereerd wordt door eigenaresse Robin van der Linde. “Cookie! Af!”, roept ze.

Met haar rood gestifte lippen, zwarte broek met wijde pijpen en een bandana in haar opgestoken haar komt Van der Linde zo uit de jaren vijftig rollen. “Een goede kledingstijl is tegenwoordig ver te zoeken. Het is nu niet meer zo sexy en flatterend als vroeger”, vertelt ze terwijl ze op de met fluweel bedekte bank in de wachthoek gaat zitten. Met opgetrokken benen en een sigaret tussen haar vingers vertelt ze verder. “Een vintagelook doet iedereen wel ergens aan denken; een oudtante of een oma met van die mooie krullen. Dat heeft iets romantisch.”

Kelder voor feestjes

Sinds zes jaar woont Van der Linde in Utrecht. “Ik heb een jaar in een kapperszaak in loondienst gewerkt, maar dat vond ik het niet leuk.” In een antikraakpand begon ze haar eigen kapsalon en verhuisde later naar de Korte Smeestraat. Twee jaar later liep ze het pand aan de Oudegracht binnen: “Ik dacht: Wauw, wat vet. Deze ruimte is voor mij.”

Zelf woont Van der Linde niet aan de Oudegracht. “Ik heb wel een kelder, maar die wordt gebruikt voor feestjes. En als mijn kelder het niet meer aankan, verplaatsen we het feest naar café Lebowski.” Haar lievelingscafé, op het Domplein, waar ze vaak komt voor een afzakkertje.

Rebels 

Oude staande haardrogers en versleten kappersstoelen karakteriseren de zaak. Mensen die hier komen, zitten minimaal een uur in de stoelen. Van der Linde neemt de tijd voor haar klanten. “Het is hier heel laid back, je zit hier niet in een knipfabriek. Als mensen in de wachthoek op hun horloge zitten te kijken, dan is dit ook geen kapperszaak voor hen. Blijf dan maar weg.” Ze zegt waar het op staat, is direct en rebels. “Ik hou ervan om tegen alle normen aan te schoppen. Mensen die hier met een bepaald idee voor een kapsel komen, maak ik graag met de grond gelijk”, lacht ze. “Maar wel op een prettige manier. Het gaat hier allemaal anders dan mensen gewend zijn en dan vind ik het heerlijk om die verbaasde uitdrukking op hun gezichten te zien. Ik praat ze geen andere mening aan, maar bied ze een ander idee.”

Zelf heeft ze een voorliefde voor kapsels uit de jaren ’20 en ’40. Waarom? “Omdat er toen iets gebeurde met die vrouwen; ze waren niet zo lief meer en schopten, net als ik nu doe, tegen alle regeltjes aan.” Ze omschrijft de tijd als een stoere beweging die zich losrukte van de norm. “Binnen die vrouwelijke en tuttige tijden vind ik dat rebelse wel iets hebben.” De dameskapsels waren toen vooral kort, met haren plat tegen het hoofd gedrukt. “In die tijd wilden meisjes vaak op jongens lijken. Een beetje fluffy en veel waves. De jaren veertig is ook heel mannelijk, maar veel meer driehoekiger.”

De corebusiness van Madame de Pompadour is haarstyling. “Het zijn de oldschool kapsels waar mensen uit heel het land voor langskomen. Zelfs uit België.” In de zaak heeft iedereen zijn eigen expertise. “Ik ben gespecialiseerd in het opsteken van de dameskapsels.”

Tijdens het permanenten en watergolven op school merkte Van der Linde al dat ze feeling heeft voor het vak. “Iedereen vond het verschrikkelijk, behalve ik, want ik wist er wel weer een mooie draai aan te geven.”

Eenmanszaak

Madame de Pompadour is geen doorsnee kapperszaak. “Daarom heb ik ook vaak discussies over mijn tarieven. Veel mensen zijn niet gewend om bij zo’n kapper geknipt te worden en vinden vijfenveertig euro heel duur.” Ze vindt het jammer om continu die discussie aan te gaan. “De kleine gespecialiseerde eenmanszaken poppen op. Dan zit je niet voor een dubbeltje op de eerste rang, dat kan gewoon niet.”