Voor deze nieuwe rubriek volgt DUIC lokale rechtszaken die in Utrecht voor de rechter komen. Dit keer zitten we bij een strafzitting in de meervoudige kamer.

In de meervoudige kamer van de rechtbank komt een geëmotioneerde vrouw binnen, begeleid door haar slachtofferadvocaat. De verdachte zit naast zijn raadsman, met voor hen drie rechters en een officier van justitie. Na een bemoedigend knikje van haar vader neemt ze plaats. De zitting kan beginnen.

Op de eerste rij zit haar familie, zichtbaar aangeslagen. De verdachte, een 34-jarige man uit Gouda, wordt verdacht van verkrachting met geweld. Dit gebeurde op 1 mei 2022. De emoties in de zaal zijn nog voelbaar vers.

“Een emotionele, heftige dag voor u”, zegt de voorzitter van de rechtbank tegen het slachtoffer. “Als het te zwaar wordt, mag u de zaal verlaten.” De vrouw kijkt tijdens de hele zitting van 13.30 tot 16.00 uur vooral weg van de verdachte.

De kant van de verdachte

De rechter richt zich tot de man. Hij vertelt hoe hij het slachtoffer in april 2022 ontmoette bij een concert van Burna Boy in Rotterdam. Daarna hielden ze flirterig contact via WhatsApp. In de nacht van 30 april op 1 mei spraken ze af bij haar appartement in Utrecht Overvecht. Hij nam wodka en lachgasballonnen mee. Ze keken een film, raakten elkaar aan en gingen later samen naar een tankstation voor snacks. Volgens de verdachte verliep de seks daarna “passievol en vrijwillig”, ook al was die ruig en vond op verschillende plekken plaats. Hij zegt dat hij later vertrok omdat hij besefte ontrouw te zijn aan zijn vriendin.

Het verhaal van het slachtoffer

De vrouw schetst een totaal ander beeld. Volgens haar was de sfeer aanvankelijk goed, maar veranderde dat toen hij haar begon te betasten bij haar borsten. “Ik wil het niet”, zei ze, en duwde zijn hand weg. Toen hij bleef aandringen, stond ze op. “Toen ging het echt fout.”
Ze verklaart dat hij haar beetpakte, haar broek uittrok en niet luisterde toen ze hem vroeg te stoppen. Ze probeerde te ontsnappen door hem een condoom te vragen en richting de deur te rennen, maar kwam niet verder dan de gang. Daar bracht hij haar volgens tegen de grond, waarna de verkrachting plaatsvond. “Uiteindelijk heb ik de strijd opgegeven”, zegt ze.

De verdachte ontkent dat volledig: “Het is totaal het tegenovergestelde van wat er gebeurd is.”

Steunbewijs

Verkrachtingszaken zijn vaak moeilijk te bewijzen, omdat ze in veel gevallen achter gesloten deuren afspelen. Naast de verklaring van het slachtoffer is daarom steunbewijs nodig. De vrouw belde na het incident haar vriendin, en schakelde bijna direct na het incident de politie in. In haar eerste bericht aan haar vriendin schreef ze: “Ik ben verkracht met geweld.”

Uit forensisch onderzoek blijkt dat ze verwondingen had over haar hele lichaam: krassen op haar rug en nek, open knieën, een geïrriteerde bovenarm en een gezwollen jukbeen. Volgens haar komt dat doordat de verdachte haar in het gezicht sloeg. De arts achtte vrijwillige ‘ruige seks’ als oorzaak onwaarschijnlijk, maar kon dat niet volledig uitsluiten.

Slachtofferverklaring

De slachtofferadvocaat vordert een schadevergoeding van 43.000 euro: 13.000 euro materieel en 30.000 euro immaterieel. Dat bedrag omvat onder meer psychologische hulp, een nieuw bed en een personal training voor zelfverdediging in Thailand, inclusief het vliegticket erheen.
Dan spreekt de vrouw zelf. “Ik sta hier wel, maar eigenlijk ben ik er al lang niet meer”, zegt ze met tranen over haar wangen en een brok in haar keel. Ze vertelt hoe de avond van gezelligheid omsloeg in een nachtmerrie. “Ik word nooit meer dezelfde vrouw als toen.”

De eis

“Een uitnodiging is geen vrijbrief voor seks”, stelt de officier van justitie. Zij noemt de verklaring van het slachtoffer consistent en geloofwaardig. Het letsel, het directe contact met de politie en het bericht aan haar vriendin gelden volgens haar als steunbewijs. Ze eist 36 maanden cel, waarvan 12 voorwaardelijk, plus een contact- en locatieverbod voor de wijk Overvecht. Ook wil ze dat de verdachte direct na het vonnis vastgezet wordt en een schadevergoeding van 15.000 euro betaalt.

Het verweer

De advocaat van de verdachte benadrukt de onzekerheden in de zaak. “Bij twijfel moet vrijspraak volgen”, zegt hij. Hij wijst erop dat het gezwollen jukbeen niet geverifieerd kan worden en dat er geen geweldsporen in het huis zijn gevonden. Ook zouden de buren niets hebben gehoord.

Daarnaast suggereert hij alternatieve scenario’s. Het slachtoffer zou spijt hebben gekregen of haar grenzen niet duidelijk aan kunnen geven. Hij pleit voor strafvermindering vanwege de persoonlijke omstandigheden van zijn cliënt. Hij heeft een vaste baan in de zorg, een partner en een kind van vijftien maanden. Ook betwist hij de hoogte van de schadevergoeding.
De verdachte krijgt als laatste het woord: “Ik vind het heel heftig. Ik heb geen kwaad bedoeld.”

Uitspraak

Twee weken later, op 21 oktober, volgt de uitspraak. De verdachte wordt veroordeeld voor verkrachting, waarbij een gevangenisstraf van 32 maanden en een contactverbod met het slachtoffer wordt opgelegd. De verdachte moet een schadevergoeding betalen van bijna 13.000 euro, waarvan 10.000 euro immateriële schade. Onder andere het ticket naar en de personal training in Thailand worden niet meegenomen in de vergoeding.

De verdachte kan nog in hoger beroep gaan. Wanneer hij hiervoor kiest, zit hij tot een er een nieuwe uitspraak volgt niet vast.